önce 16 yaşımda okudum o kitabı. sonra 25 yaşımda. ikisi de boşunaymış veya değilmiş, bilmiyor ve hatırlamıyorum.
30 yaşımda askerde karamazov kardeşler'i tekrar okuduğumda, bu kitabı okuyan herhangi birisi hala nasıl kötü kalabilir demiştim ya da ona benzer bir şeyler.
sonra yaşadıkça gördük nasıl olabildiğini, hayatın birikim kabul eden bir banka hesabı olmadığını, her gün her saat her dakika ve her anın, tekrar tekrar ve tekrar nasıl ödendiğini.
ve asıl o zaman anladık kitabın bize asıl bunu anlattığını.
bir süre sonra anladık buna isyan bayrağı çekemeyeceğimizi, bunu kabullenmek gerektiğini.
ve o kitabı okuyan bir adamın yazdığı gibi; her anın sonsuza kadar tekrar tekrar tekrar ve tekrar yaşandığını.
aklımızın o geniş koridorlarını keşfettiğimiz anlarda bundan korkarsak nereye varacağımızı.
korkakların neyin boşuna neyin değerli olduklarını hatırlayamayacakları gibi,
25 yaşındaki gibi, 16 yaşındaki gibi.
30 yaşımda askerde karamazov kardeşler'i tekrar okuduğumda, bu kitabı okuyan herhangi birisi hala nasıl kötü kalabilir demiştim ya da ona benzer bir şeyler.
sonra yaşadıkça gördük nasıl olabildiğini, hayatın birikim kabul eden bir banka hesabı olmadığını, her gün her saat her dakika ve her anın, tekrar tekrar ve tekrar nasıl ödendiğini.
ve asıl o zaman anladık kitabın bize asıl bunu anlattığını.
bir süre sonra anladık buna isyan bayrağı çekemeyeceğimizi, bunu kabullenmek gerektiğini.
ve o kitabı okuyan bir adamın yazdığı gibi; her anın sonsuza kadar tekrar tekrar tekrar ve tekrar yaşandığını.
aklımızın o geniş koridorlarını keşfettiğimiz anlarda bundan korkarsak nereye varacağımızı.
korkakların neyin boşuna neyin değerli olduklarını hatırlayamayacakları gibi,
25 yaşındaki gibi, 16 yaşındaki gibi.