şimdilerde bunu söylemek kolay tabi ama o zamanlar resmin tamamını göremiyordum. isteyebileceğim her şeye sahiptim ama onlarla ne yapacağımı bilemiyordum. çoktan eskimiş yıllardan birinin son, bir başkasının ilk günüydü, o evini balonlarla doldurmuştu ben içimi türlü saçmalıklarla, o çok kötüyüm demişti ben çok pişmanım demiştim, yine yanlış zamanda doğru yerde ya da doğru zamanda yanlış yerdeydim işte, yapacak pek bir şey yoktu. ben onunla konuşurken yanımda olan diğeri yüzüme bakıyordu, her şeyi anlıyordu, herkes için yanlıştı ama yine de istemişti, sabah bir kez daha tövbe ederek gidecek ama nasılsa bir gün yine geri gelecekti. ama ya o gece her şey başka türlü olsaydı. ya araya bunca zaman girmemiş olsaydı. ya şimdilerde mümkün olabilen şeyler o zamanlarda da mümkün olsaydı. o elma gökten sonunda düşmüş ve herkes hak ettiğini bulmuş olsaydı. ama olmadı işte, olamazdı da. günü gelmeden görebilir misin gününü. geleceği bilebilir misin. şimdilerde mutlu olmak kolay tabi, o zamanlar hayalini bile kuramıyordum.