sen birinin sana duyduğu güveni boşa çıkardığında, sadece ona değil, onun yoluna çıkacak olan herkese borçlanırsın. senin boşa çıkardığın güven senden sonrakilerden esirgenir, yani, yaşanmış olanların yaşanabilecek olanları katletmesidir tecrübe. herkes birinden aldığı dersi bir başkasına satardı ve bu böyle her şey bitene kadar giderdi, arada bu zincirleri kıran birileri olmasa. arada ders almayan birileri olmasa, kötülük daha kötü olanın kazanacağı ve en sonunda en kötünün kalacağı bir sona kadar giderdi. ama dünya hiçbir yere gitmediyse ve hala yerinde duruyorsa bunu o "zayıf" halkalara borçluyuz. bunu umursanmayanlara, akla mantığa ters düşenlere, saf-salaklara, öğrenmeyenlere, haksız olanlara, güçsüz olanlara borçluyuz. iyiliğin doğası gereği, yaşamın doğası gereği, insanın doğası gereği, düzen iyileri böyle tanımlar. iyinin kendisi bile çoğu zaman böyle tanımlar. bu yüzden benim en sevdiğim iyi, iyiliğinden şikayetçi olmayan iyidir.