meselenin bütün özü kendisi ama yazar yazmaz dağılacak o kelime. "iyi" ve piuuv, darmadağın oldu bile. görecelikler girdi, tanımlar girdi, kriterler, süreçler, borsalar, değerler, zamanlar, şartlar, tecrübeler, inançlar ve inançsızlıklar girdi, teorisi-pratiği girdi, nası iyiler, cami mi yaptırmışlar, sözler ve eylemler girdi. daha söylendiği anda bütün bir zaman ve bütün bir mekan içine topluca girdi tek bir kelimenin, tanrı'ya da tanrısızlığa da birden ulaştı, büyük bir patlama oldu, göz gözü görmez oldu. tozu dumandan ayırmakla başlayabilir her şeyin toparlanabileceğine inanan bir insan, ben o kadar büyük işlere göre akıl, o kadar sabırlı kulaklara göre ağız değilim. şimdi ve tam şu anda, kimsek ve bize ne ifade ediyorsa, ondan ibaret kalabilir çünkü zaten tüm bunların ötesinde, tüm bu saydıklarımızın, ve yaratılmış bütün farklılıkların başlıca ortak kaygısı olmak gibi bir özelliği var. buradan çıkalım, gözüm yakını görmez, toza toprağa gelmez.