not: samimi konuşayım; bazen korsakof olduğumdan şüpheleniyorum. çok zamansa beynimde ur olduğu saplantısına kapılmış biçimde uyanıyorum, kalan zamanlarda uyandığımda hala aynı kadını düşünüyor olmam, bunun da anılar kadar saçma bir iddia olduğu anlamına gelmez, beynimde ur olabilir ve o beni terk etmez. neyse işte bir şekilde kalkabiliyorum yataktan da sanki bana ait olan ve benim de ait olmam gereken bazı şeyler oradan bir türlü kalkamıyormuş gibi geliyor. evet, biliyorum, hepimiz bir şeyleri hayatımız boyunca geride bırakıyoruz, evet, herkes haklı. ama bu biraz daha farklı, saç dökülmesi bilimsel olarak kanıtlanmış çok pis bir şeydir, birçok erkek bir yaşa geldiklerinde bir bakarlar ki saçları dökülmüş, ama işte o saçların dökülüş anını sanki saniyede milyon kare çeken ultra gelişmiş kameralardan kare kare izliyormuş gibi yani o dökülmeyi an olarak yaşıyormuş gibi yataktan kalktığımda orada bir şeyler bıraktığımı hissediyorum. tipik erkek davranışı, çakmak, anahtar, sigara, cüzdan kontrolü için ceplerimi yokluyorum, o da apayrı garip bir seksüel eylem gibidir ya. ve evet pantolonla uyuyan birisiyim çokça, ceplerim, kalktığımda yanımda oluyor, yatakta kalanın ne olduğunu tam bilemiyorum.
sonra bir şeyleri hatırladıkça "hep sonradan" diyorum, bir şeyleri olur olmaz hatırlayabiliyorum, birileri çıkıyor ve onları tanıyabiliyorum falan. bunları da gerçekten sana mektup yazmayı nasıl olup da unuttuğumu açıklamak için yazıyorum. kafamın içinde binlerce şey oluyor ve hiçbir şey, çok zaman.
bu ara çok yoğun iş aldım çalışıyorum, sınavlar falan da var, bu beni sağlam tutar bir süre. 5'inde mahkeme için ankara'ya gelmem gerekebilirmiş, bak şimdi yazarken bir kere daha hatırladım 5 gündür avukat arayacağım sözde, neyse kalabilir miyim bilmiyorum, ama kalırsam ve sen bana o kadar da kızmamışssan ve elbette evveliyatımız da pek olmadığı için görüşülecek şeylerin olmadığını düşünmüyorsan görüşelim.
kusuruma bakma yeniden, gerçekten unutuyorum, arada hatırlatmak dünyanın en sıkı etiğine, mektuplaşma etiğine bu yüzden aykırı olmaz, iyi bile olur.
sevgiler..
sonra bir şeyleri hatırladıkça "hep sonradan" diyorum, bir şeyleri olur olmaz hatırlayabiliyorum, birileri çıkıyor ve onları tanıyabiliyorum falan. bunları da gerçekten sana mektup yazmayı nasıl olup da unuttuğumu açıklamak için yazıyorum. kafamın içinde binlerce şey oluyor ve hiçbir şey, çok zaman.
bu ara çok yoğun iş aldım çalışıyorum, sınavlar falan da var, bu beni sağlam tutar bir süre. 5'inde mahkeme için ankara'ya gelmem gerekebilirmiş, bak şimdi yazarken bir kere daha hatırladım 5 gündür avukat arayacağım sözde, neyse kalabilir miyim bilmiyorum, ama kalırsam ve sen bana o kadar da kızmamışssan ve elbette evveliyatımız da pek olmadığı için görüşülecek şeylerin olmadığını düşünmüyorsan görüşelim.
kusuruma bakma yeniden, gerçekten unutuyorum, arada hatırlatmak dünyanın en sıkı etiğine, mektuplaşma etiğine bu yüzden aykırı olmaz, iyi bile olur.
sevgiler..