sevgili phoebe;
herhalde aile kurumunun yüceliğini vurgulamak ve biraz da aile fertlerini gayriahlaki hadisattan uzak tutmak için eski mimaride evlerin oda kapıları camlı olurdu. köy evlerinde böyle olmadığı (maddi koşullar ve ısınma sorunu etken olabilir) gözlemiyle düşünüldüğünde bunun yılandan korkmaz hippilikten korktuğu kadar merkezli bir 70ler-80ler kent orta sınıfı modası olduğunu söylemek mümkün olabilir. uzun cümlelerde hata yapmak da pek mümkündür phoebe. sonrasında bu camların buzlu camlarla değiştirilmesi ise görünenin değil görenin gizlenmesi ilkesi gereğince işlemiştir, eminim. big brother, kendi seyrettiğini yayınlamak konusunda tereddüttedir, ama asıl önemsediği nereden ve nasıl seyrettiğinin bilinmemesidir. foucault da az değil phoebe, iktidarın yöntemiyle direnmekten bahsediyor. böylece ne zaman birisi "şöyle şöyle demişsin/yapmışsın" dediğinde ilk ve en doğal direniş hakkımız "kim söyledi/nerden biliyormuş/nasıl duymuş" oluyor. aferin bize phoebe, mağara duvarına öküz figürü çizmekten on bin yılda öküzün kendisine varabildiğimiz için. buzlu camları bir uygarlık figürü olarak onadığımız her gün için aferin bize phoebe.
giriş paragrafları da buzlu cam gibi olmasın phoebe, ne zaman kapıyı çarpıp çıksan yerlere saçılmasın, bilirsin kapı camları kapının kapandığı yere doğru kırılırlar.
daha önce ne yazdıysam, aldırma. ya da aldır elbette, onlar da şimdi yazdıklarım kadar bana aitti ya da aldırma ben kendim olduğum için ölümüm kederime aitti. ama her şekilde bunları yazdığım için ve yazdığım kadar kahrolduğumu bil. bazen sevgi ötanezi kadar tartışmalıdır, ya yetişmek için sevdiğine onun içtiğinden alırsın, ya o sana yetişemesin diye araya koyacak kapılar ararsın. kapılara kol takmamız bir tür iki yüzlülük mü phoebe? ben şimdi yerden camları toplasam sonra hatta sana çikolatalı pasta ısmarlasam o kapıyı birlikte sökebilir miyiz?
bir kadına ilgi duyuyorum hiçbir beraberlik hevesine kapılmadan ve hatta bu konuda ortaya çıkabilecek imkanları çıkmalarına izin vermeden ortadan kaldırarak; beraberliğe ilgi duyuyorsun, olasılıklarını bile kendin hesaplayarak. sonra hangi araysa yer değiştiriyor hepsi, salıncak dediğin belki bir lacan terapisinin ürünü olabilecek kadar özel bir eğlence aracı, eğlence?
kuşkusuz içtim yeniden ve kuşku yok buzlu cam devirlerinin kapandığına, ama kuşkularla ilerlenmiyor hayatta. bana yaz phoebe, buna ihtiyacım bile olabilir.
herhalde aile kurumunun yüceliğini vurgulamak ve biraz da aile fertlerini gayriahlaki hadisattan uzak tutmak için eski mimaride evlerin oda kapıları camlı olurdu. köy evlerinde böyle olmadığı (maddi koşullar ve ısınma sorunu etken olabilir) gözlemiyle düşünüldüğünde bunun yılandan korkmaz hippilikten korktuğu kadar merkezli bir 70ler-80ler kent orta sınıfı modası olduğunu söylemek mümkün olabilir. uzun cümlelerde hata yapmak da pek mümkündür phoebe. sonrasında bu camların buzlu camlarla değiştirilmesi ise görünenin değil görenin gizlenmesi ilkesi gereğince işlemiştir, eminim. big brother, kendi seyrettiğini yayınlamak konusunda tereddüttedir, ama asıl önemsediği nereden ve nasıl seyrettiğinin bilinmemesidir. foucault da az değil phoebe, iktidarın yöntemiyle direnmekten bahsediyor. böylece ne zaman birisi "şöyle şöyle demişsin/yapmışsın" dediğinde ilk ve en doğal direniş hakkımız "kim söyledi/nerden biliyormuş/nasıl duymuş" oluyor. aferin bize phoebe, mağara duvarına öküz figürü çizmekten on bin yılda öküzün kendisine varabildiğimiz için. buzlu camları bir uygarlık figürü olarak onadığımız her gün için aferin bize phoebe.
giriş paragrafları da buzlu cam gibi olmasın phoebe, ne zaman kapıyı çarpıp çıksan yerlere saçılmasın, bilirsin kapı camları kapının kapandığı yere doğru kırılırlar.
daha önce ne yazdıysam, aldırma. ya da aldır elbette, onlar da şimdi yazdıklarım kadar bana aitti ya da aldırma ben kendim olduğum için ölümüm kederime aitti. ama her şekilde bunları yazdığım için ve yazdığım kadar kahrolduğumu bil. bazen sevgi ötanezi kadar tartışmalıdır, ya yetişmek için sevdiğine onun içtiğinden alırsın, ya o sana yetişemesin diye araya koyacak kapılar ararsın. kapılara kol takmamız bir tür iki yüzlülük mü phoebe? ben şimdi yerden camları toplasam sonra hatta sana çikolatalı pasta ısmarlasam o kapıyı birlikte sökebilir miyiz?
bir kadına ilgi duyuyorum hiçbir beraberlik hevesine kapılmadan ve hatta bu konuda ortaya çıkabilecek imkanları çıkmalarına izin vermeden ortadan kaldırarak; beraberliğe ilgi duyuyorsun, olasılıklarını bile kendin hesaplayarak. sonra hangi araysa yer değiştiriyor hepsi, salıncak dediğin belki bir lacan terapisinin ürünü olabilecek kadar özel bir eğlence aracı, eğlence?
kuşkusuz içtim yeniden ve kuşku yok buzlu cam devirlerinin kapandığına, ama kuşkularla ilerlenmiyor hayatta. bana yaz phoebe, buna ihtiyacım bile olabilir.