parmaklarım sararıyor, sen hatırlamıyorsun sırlarımızı, dişlerim de.
karla yağmur arasında bir tercih yapacak kadar olmuşuz, biraz delilik biraz hiçlik olabilir adı. sırları tutmayacak kadar aynalar andığımızda olmadığımız boktan bir durumu vaftiz ederken bulacağız kendimizi: sulu kar... tanrı esirgesin. ve hatırlıyorsundur sen de tanrı adı geçince ilk aklımızdan geçeni: "amen" diyen ecnebiye karşılık verecek şükretme geleneğini? yoksa seyretmiyor muydunuz pazar sinemalarını?
suyun geçirgenliği yasasını buldum ben phoebe, kimse yardım etmedi de. ama hiç anlamadım ağlamanın geçirgen olmayışını. sen ne edersin ağlayan birisinin yanında? sen ağlamıyorsun bunu bildiğimi sanıyorum. ne yapıyorsun, çekip gitmeden önce? her zaman ki cümleler; bu başına gelenler... kaldırım kadar yağıyoruz phoebe, ne zaman buz tutsa kurtuluş'tan kolej'e giden yollar, biz bir yıldız kadar kayıyoruz. phoebe, o kadar şişmanım ki elini uzatsan kaldıramayacak kadar komik kayıyorum buz tutmuş bir durakta, mesela incirli ve basınevleri ve ulus? gülsünler, güldükleri kadar seviyorum insanları. hayır, kendimi feda etmiyorum insanlığa (bunu denemiştim) sadece senin için rahat etsin diye. sen de kavgacı değil misin, öyle anımsıyorum.
yağmura diyeceğim yok, kardan da soğuk değil de bana çok koyuyor ikisi de olmayan. kimi yorulduklarımızda buna bir kere dönesi oluyoruz, kimse hatırlamıyor. ne anlatacaktım bu sefer; unuttum. ya da hatırlayayım, ölümsüzlük yok phoebe, hiç olmadı, bunu lütfen bir daha hayal etme. hem düşün dünyaya bir soytarı daha fazla, hem sonsuz. sahi bütün şarapları deneyecek ömür ölümsüzlük sayılmıyordu değil mi? biraz daha bas gitar, biraz daha davul gürültüsü, kim anacak bizi biletler cebimizde olduktan sonra.
lodosum da olduğu oldu, utanmam ve unutmam: kızların eteklerinin uçuştuğunu. senle mi bakmıştık phoebe, önce hangimiz utanmıştık? kızlar girmeyeydi aramıza iyiydi, bacaksızlar onları!..
içtin mi?
phoebe; kahrolman için hepten bir fazla sebep var, elleme. phoebe, kayıp olman için de öyle ve ikimiz de eminiz bana vereceğin sır için de. sır tutmaz aynalar anlatınca.
phoebe, biliyorum olmadı bu mektup ama:
kestane kebap
acele cevap.
unutmadan: ıslık çal phoebe, şeytanlar toplanır, ıslık çalmayı hiç unutma.
karla yağmur arasında bir tercih yapacak kadar olmuşuz, biraz delilik biraz hiçlik olabilir adı. sırları tutmayacak kadar aynalar andığımızda olmadığımız boktan bir durumu vaftiz ederken bulacağız kendimizi: sulu kar... tanrı esirgesin. ve hatırlıyorsundur sen de tanrı adı geçince ilk aklımızdan geçeni: "amen" diyen ecnebiye karşılık verecek şükretme geleneğini? yoksa seyretmiyor muydunuz pazar sinemalarını?
suyun geçirgenliği yasasını buldum ben phoebe, kimse yardım etmedi de. ama hiç anlamadım ağlamanın geçirgen olmayışını. sen ne edersin ağlayan birisinin yanında? sen ağlamıyorsun bunu bildiğimi sanıyorum. ne yapıyorsun, çekip gitmeden önce? her zaman ki cümleler; bu başına gelenler... kaldırım kadar yağıyoruz phoebe, ne zaman buz tutsa kurtuluş'tan kolej'e giden yollar, biz bir yıldız kadar kayıyoruz. phoebe, o kadar şişmanım ki elini uzatsan kaldıramayacak kadar komik kayıyorum buz tutmuş bir durakta, mesela incirli ve basınevleri ve ulus? gülsünler, güldükleri kadar seviyorum insanları. hayır, kendimi feda etmiyorum insanlığa (bunu denemiştim) sadece senin için rahat etsin diye. sen de kavgacı değil misin, öyle anımsıyorum.
yağmura diyeceğim yok, kardan da soğuk değil de bana çok koyuyor ikisi de olmayan. kimi yorulduklarımızda buna bir kere dönesi oluyoruz, kimse hatırlamıyor. ne anlatacaktım bu sefer; unuttum. ya da hatırlayayım, ölümsüzlük yok phoebe, hiç olmadı, bunu lütfen bir daha hayal etme. hem düşün dünyaya bir soytarı daha fazla, hem sonsuz. sahi bütün şarapları deneyecek ömür ölümsüzlük sayılmıyordu değil mi? biraz daha bas gitar, biraz daha davul gürültüsü, kim anacak bizi biletler cebimizde olduktan sonra.
lodosum da olduğu oldu, utanmam ve unutmam: kızların eteklerinin uçuştuğunu. senle mi bakmıştık phoebe, önce hangimiz utanmıştık? kızlar girmeyeydi aramıza iyiydi, bacaksızlar onları!..
içtin mi?
phoebe; kahrolman için hepten bir fazla sebep var, elleme. phoebe, kayıp olman için de öyle ve ikimiz de eminiz bana vereceğin sır için de. sır tutmaz aynalar anlatınca.
phoebe, biliyorum olmadı bu mektup ama:
kestane kebap
acele cevap.
unutmadan: ıslık çal phoebe, şeytanlar toplanır, ıslık çalmayı hiç unutma.