kimin yerine koyamıyorum seni, kimseyi bilmemişim gibi cıvıl cıvıl bir sabah saati ve sanki nümayişe hazırlnacakkene basılmış evlerimiz, öyle tanımadığım, öyle bir hep kaderimiz gibi.
sorularım kaldı gene, sormasam, kaytarsam, uzamış okullar, birazcık bütünleme yazları, sigara tütünü tıkıştırılmış pipo, öyle kalacaklar içimde:
sargı saramıyorum, bu yaşa geldim, sargılardan uzağım, çalışırken penye bağlıyorum kafama, hangi yaşa geldim ben?
küfürsüz konulmakta zorlanıyorum çok, seninle konuşmak için de hep içiyorum, ama küfür de etmiyorum, zorlanma bunun neresinde?
telefon adetim yoktur pek, anlatmadıysam fukaralığımdan, telefon bize hep yasaktı, benim elime alışım yenidir, baltimore baltimore kokardı, gene de konuşuyorsam sicile yazılsın mı?
gece gece rüyalarıma bekçi düdükleri giriyor, kostik giriyor -hep kostikçi olurdum ben- biraz daha elektrik saçan bostanlı trafosu, aklımı orada yitirmiş olabilir miyim, böyle miydim evvelden de?
içim temiz gene ama iç çamaşır kelimesine de ısınamıyorum, sanki ruh transferi gibi değil mi?
birkaç gece kemeri -tokalı tarafı üste gelecek şekilde- elime sarmak suretiyle parka gürültü eden elemanların yanına inmişliğim var, hepsi çok genç olunca da caymışlığım, tavsiye vermişliğim, sana da yaşlandım mı o kadar?
elinde kemer, belinin sırt tarafında zırh taşıyan ama şortlu atletli eleman görünce korkuyor park çocukları, buralar hep sitelik ya, apartman bebesi bunlar da kontrasta alışkınım demek, senin ışıkta görünmediğin kadar sana kontrast olsam, hangi ışık saklar bizi, güney cepheli olsun değil mi?
benim sorunum zaten benimle, sen nereden çıktın ki?
geceleri aniden uyandığımda seni değil camdan düşmeyi düşünüyorum, bana bu kat numaraları fazla, bahçene alır mısın?
kimseyi beklemedim, kimseden istemedim, hiç kimseye soramazdım, o beni bağlar, ben yine durmam, sor bana pişman mıyım?
okulluğum yoktur da gene de hep korktular benden okul insanları, bir iki demek ki indirmişim, ama anlatacak kadar bile hatırlamıyorum, bir ara hatırlatır mısın? sana lise anılarım olsun kenarda köşede.
gençliğim geçti, saçlarım azaldı, zevklerim... korkularım hem çok, hem bitmiş gibi, ölümden tiksinmeyen bir adama ne kadar yaklaşırsın?
sahi sen kimsin?
sorularım kaldı gene, sormasam, kaytarsam, uzamış okullar, birazcık bütünleme yazları, sigara tütünü tıkıştırılmış pipo, öyle kalacaklar içimde:
sargı saramıyorum, bu yaşa geldim, sargılardan uzağım, çalışırken penye bağlıyorum kafama, hangi yaşa geldim ben?
küfürsüz konulmakta zorlanıyorum çok, seninle konuşmak için de hep içiyorum, ama küfür de etmiyorum, zorlanma bunun neresinde?
telefon adetim yoktur pek, anlatmadıysam fukaralığımdan, telefon bize hep yasaktı, benim elime alışım yenidir, baltimore baltimore kokardı, gene de konuşuyorsam sicile yazılsın mı?
gece gece rüyalarıma bekçi düdükleri giriyor, kostik giriyor -hep kostikçi olurdum ben- biraz daha elektrik saçan bostanlı trafosu, aklımı orada yitirmiş olabilir miyim, böyle miydim evvelden de?
içim temiz gene ama iç çamaşır kelimesine de ısınamıyorum, sanki ruh transferi gibi değil mi?
birkaç gece kemeri -tokalı tarafı üste gelecek şekilde- elime sarmak suretiyle parka gürültü eden elemanların yanına inmişliğim var, hepsi çok genç olunca da caymışlığım, tavsiye vermişliğim, sana da yaşlandım mı o kadar?
elinde kemer, belinin sırt tarafında zırh taşıyan ama şortlu atletli eleman görünce korkuyor park çocukları, buralar hep sitelik ya, apartman bebesi bunlar da kontrasta alışkınım demek, senin ışıkta görünmediğin kadar sana kontrast olsam, hangi ışık saklar bizi, güney cepheli olsun değil mi?
benim sorunum zaten benimle, sen nereden çıktın ki?
geceleri aniden uyandığımda seni değil camdan düşmeyi düşünüyorum, bana bu kat numaraları fazla, bahçene alır mısın?
kimseyi beklemedim, kimseden istemedim, hiç kimseye soramazdım, o beni bağlar, ben yine durmam, sor bana pişman mıyım?
okulluğum yoktur da gene de hep korktular benden okul insanları, bir iki demek ki indirmişim, ama anlatacak kadar bile hatırlamıyorum, bir ara hatırlatır mısın? sana lise anılarım olsun kenarda köşede.
gençliğim geçti, saçlarım azaldı, zevklerim... korkularım hem çok, hem bitmiş gibi, ölümden tiksinmeyen bir adama ne kadar yaklaşırsın?
sahi sen kimsin?