baştan söyleyeyim; bunun ne olduğu, neyi kastettiği, nasıl yapıldığı hakkında hiçbir fikrim yok. es kaza ağzımdan hayata devam etmek demek; yaşadığın acılara rağmen hayattan zevk almaya bakmak vs. gibi sözler çıkarsa, bilin ki, bunların hiçbiri bana ait değil. tamamen bana aşılananlar.
doğuyorsun, seni seven bir annen ve baba var. zamanla oyunlar oynayıp arkadaşlar ediniyorsun. okula gidiyor, kendini başarılı bir gelecek için hazırlıyorsun. ayak izlerini taşıyan, anılarının şahidi olan, hayallerini bilen bir şehirde yaşıyorsun. sonra ayrıldığınızı düşündüğünüzde bile nefes almakta zorlandığın birini seviyorsun, seviliyorsun. yavaştan, küçük de olsa, hayatın o acı gerçekleri olarak tekrarlayıp durduğumuz kötü tecrübelerden uzak da olsa, bir hayatın oluyor.
her şey yolunda. senin bir hayatın var ve onu yaşıyorsun. derken! o hayat olarak kabul ettiğin düzen değişiyor. anne-babanın ölümü, sevgilinin terk etmesi veya bir sürü başka nedenle. fark etmiyor. hayatın değişiyor.
senin güle oynaya yürüdüğün yol, yol aldığın düzen değişiyor. hayatının değiştiğini, yeni düzeni(ni) sahiplenemiyorsun ki sen ona kaldığın yerden devam edesin. yapabildiğin tek şey durmak. olduğun yerde kalakalmak. öylece beklemek.
bana göre sabırlı, diğerlerine göre inatçı bir yapım var. ben uzun zaman bekledim. eski düzenime sahip olabileceğim hayali ve yeni düzenin beni yenip yutacağı, tam alıştığım sırada yeniden kaybedeceğim korkusuyla. hiçbir şey olmamış gibi bu yolda yürünse, yeni düzene sahip çıkılsa ne olacak(tı) ki? biraz zaman geçince; hopp, hayat seni yeniden bir duvara toslatıp durduracak ve sonra hiçbir şey olmamamışçasına, kaldığın yerden devam etmeni isteyecekti.
hayata devam etmenin nasıl bir şey olduğuna dair hiçbir fikrim yok. herkesin olacak diye bir şey de yok. geride kalanların hiçbirinin buna dair bir fikri yok.
öylece kalakalıyorsun. hayat devam ediyor, zaman değişiyor ve sen dizlerinin üzerine çöküp mola diye kendini kandırdığın şeyin hiç son bulmayacağını anlıyorsun. hayat devam etse bile sen hayata devam edemiyorsun.
(bkz: ve kaybetmek daha güç bulamamaktan)
doğuyorsun, seni seven bir annen ve baba var. zamanla oyunlar oynayıp arkadaşlar ediniyorsun. okula gidiyor, kendini başarılı bir gelecek için hazırlıyorsun. ayak izlerini taşıyan, anılarının şahidi olan, hayallerini bilen bir şehirde yaşıyorsun. sonra ayrıldığınızı düşündüğünüzde bile nefes almakta zorlandığın birini seviyorsun, seviliyorsun. yavaştan, küçük de olsa, hayatın o acı gerçekleri olarak tekrarlayıp durduğumuz kötü tecrübelerden uzak da olsa, bir hayatın oluyor.
her şey yolunda. senin bir hayatın var ve onu yaşıyorsun. derken! o hayat olarak kabul ettiğin düzen değişiyor. anne-babanın ölümü, sevgilinin terk etmesi veya bir sürü başka nedenle. fark etmiyor. hayatın değişiyor.
senin güle oynaya yürüdüğün yol, yol aldığın düzen değişiyor. hayatının değiştiğini, yeni düzeni(ni) sahiplenemiyorsun ki sen ona kaldığın yerden devam edesin. yapabildiğin tek şey durmak. olduğun yerde kalakalmak. öylece beklemek.
bana göre sabırlı, diğerlerine göre inatçı bir yapım var. ben uzun zaman bekledim. eski düzenime sahip olabileceğim hayali ve yeni düzenin beni yenip yutacağı, tam alıştığım sırada yeniden kaybedeceğim korkusuyla. hiçbir şey olmamış gibi bu yolda yürünse, yeni düzene sahip çıkılsa ne olacak(tı) ki? biraz zaman geçince; hopp, hayat seni yeniden bir duvara toslatıp durduracak ve sonra hiçbir şey olmamamışçasına, kaldığın yerden devam etmeni isteyecekti.
hayata devam etmenin nasıl bir şey olduğuna dair hiçbir fikrim yok. herkesin olacak diye bir şey de yok. geride kalanların hiçbirinin buna dair bir fikri yok.
öylece kalakalıyorsun. hayat devam ediyor, zaman değişiyor ve sen dizlerinin üzerine çöküp mola diye kendini kandırdığın şeyin hiç son bulmayacağını anlıyorsun. hayat devam etse bile sen hayata devam edemiyorsun.
(bkz: ve kaybetmek daha güç bulamamaktan)