doğum günleri benim için özeldir. sadece kendi doğum günüm değil yanlış anlamayın. çevremde var olan ve bir şekilde hayatıma dahil olmuş olan her kişinin eğerki doğum gününü öğrenmişsem, unuttuğum zamana kadar her yıl hatırlarım. ve mümkünse ilk kutlayan olmak gibi bir takıntım da vardır. adı üstünde takıntı bana ait beni ben yapan özelliklerden rastgele birisi işte.
doğum günlerinin benim için bu kadar önemli, özel olmasında babamın katkısı büyüktür. benim çocukluk dönemimde doğum günlerini kutlama alışkanlığı pek yoktu. hatta doğum gününü kutlamak isteyen aileler o zamanki dönemde birkaç nesil bir arada aynı evi paylaştığı için, evin büyükleri tarafından yadırganırdı. evin yaşlı nüfusu yılbaşı kutlamasına eşdeğer tutardı doğum günlerini. "nerenizden çıkartıyorsunuz bu gavur icatlarını" sözünü çok duymuştum çocukluğumda.
aile fertlerinden herhangi birinin doğum günü yaklaştığında, ki bu yıllarca sadece çocukları içeren bir gruptu, bizler yeteri kadar büyüdüğümüzde akıl edebildik anne babamızın doğum gününü öğrenip kutlamayı, babam anneme sorardı;" güllü evde un var mı? bir kek yapıver yarın kızımızın/oğlumuzun doğum günü. sakın unutma" annem her defasında "ama ben iyi kek yapamıyorum, biliyorsun fırın yakıyor" mazeretini mutlaka kullanır ama babamın ısrarları sonucunda yanık da olsa bir kek pişer, aydınlanmak için kullandığımız bir mum da olsa dilek tutulur ve mum üflenirdi.
babama doğum günlerini neden bu kadar önemsediğini sorduğumda şu cevabı almıştım;
- doğum günleri o kişiye hayatın, çevresindekilere ise o kişinin hediye edildiği gündür. bir kişiye hayattan ve sevdiklerine ise o'ndan daha büyük bir hediye olamayacağına göre bu mutlaka hatırlanmalı ve o kişinin özel olduğu hissettirilmelidir. demişti.
alzheimer hastalığı babamı gelip bulduğunda, doğum günlerini hatırlama görevi anneme ve bizlere düştü. babamın ölüm tarihini hatırlamıyorum(sanırım bilinçli bir tercih bu) ama hala doğum gününde mezarı başına gidip; "iyiki doğdun babacım. her ne kadar bedenin artık aramızda olmasa da sen benim hayatımın en güzel hediyesiydin. teşekkür ederim" diyorum.
çok zor bir şey değildir doğum günlerini hatırlamak. hele unuttuğunuzu zanneden, kutlamayacağınızdan emin olan bir kişinin doğum gününü hatırladığınızda yüzünde oluşan şaşkınlık ve tebessümü bir kere fark ettiğinizde, hiç zor değildir.
doğum günlerinin benim için bu kadar önemli, özel olmasında babamın katkısı büyüktür. benim çocukluk dönemimde doğum günlerini kutlama alışkanlığı pek yoktu. hatta doğum gününü kutlamak isteyen aileler o zamanki dönemde birkaç nesil bir arada aynı evi paylaştığı için, evin büyükleri tarafından yadırganırdı. evin yaşlı nüfusu yılbaşı kutlamasına eşdeğer tutardı doğum günlerini. "nerenizden çıkartıyorsunuz bu gavur icatlarını" sözünü çok duymuştum çocukluğumda.
aile fertlerinden herhangi birinin doğum günü yaklaştığında, ki bu yıllarca sadece çocukları içeren bir gruptu, bizler yeteri kadar büyüdüğümüzde akıl edebildik anne babamızın doğum gününü öğrenip kutlamayı, babam anneme sorardı;" güllü evde un var mı? bir kek yapıver yarın kızımızın/oğlumuzun doğum günü. sakın unutma" annem her defasında "ama ben iyi kek yapamıyorum, biliyorsun fırın yakıyor" mazeretini mutlaka kullanır ama babamın ısrarları sonucunda yanık da olsa bir kek pişer, aydınlanmak için kullandığımız bir mum da olsa dilek tutulur ve mum üflenirdi.
babama doğum günlerini neden bu kadar önemsediğini sorduğumda şu cevabı almıştım;
- doğum günleri o kişiye hayatın, çevresindekilere ise o kişinin hediye edildiği gündür. bir kişiye hayattan ve sevdiklerine ise o'ndan daha büyük bir hediye olamayacağına göre bu mutlaka hatırlanmalı ve o kişinin özel olduğu hissettirilmelidir. demişti.
alzheimer hastalığı babamı gelip bulduğunda, doğum günlerini hatırlama görevi anneme ve bizlere düştü. babamın ölüm tarihini hatırlamıyorum(sanırım bilinçli bir tercih bu) ama hala doğum gününde mezarı başına gidip; "iyiki doğdun babacım. her ne kadar bedenin artık aramızda olmasa da sen benim hayatımın en güzel hediyesiydin. teşekkür ederim" diyorum.
çok zor bir şey değildir doğum günlerini hatırlamak. hele unuttuğunuzu zanneden, kutlamayacağınızdan emin olan bir kişinin doğum gününü hatırladığınızda yüzünde oluşan şaşkınlık ve tebessümü bir kere fark ettiğinizde, hiç zor değildir.