kısaca insanların içinde doğuştan var olan "bir gruba ait olma" isteğinin kalıplara sokulmasıdır milliyetçilik.
---ama aynı dili konuşan aynı kültüre sahip insanlar birbirine destek çıkmalı atatürk ırkçı mıydı zart zurt.
milliyetçiliğin günümüzde bu sınırlarda kaldığını mı sanıyorsunuz? o halde birkaç sıradan örnek vereyim.
* prof. dr. mehmet öz söyledikleriyle amerikayı kendine hayran bırakıyor!!
- hobareeeeey türkün gücü tey tey
adam yıllardır amerikada, aksanı bile değişmiş. kendini amerikada geliştirmiş, kitaplar yazmış ama herkes hala aha türk asıllı diye kendinden geçiyor. adam sizin yüzünüzden türk televizyonlarında şov yapmaktan ameliyatları bıraktı be.
*mehmet okur nba da ortalığın amına koyuyor!
- oww yeaa le le le sakine !
hayatın boyunca tanımadığın belki de aynı şehirde bile oturmadığın bir adam. niye bu kadar seviniyorsun. senin için lebron james den farkı nedir yani? nasıl bu kadar gururlandırabiliyor seni?
*barış için gelinlik giyerek otostopla israil'e giden pippa bacca bir türk tarafından tecavüz edilerek öldürüldü.
- bir adamın hayvanlığı tüm ülkeye mal edilemez!
ulan sen değil misin türkiyeyle alakası kalmamış insanların bile başarılarından gururlanan "hehe abi türklük böyle bişi işte yawww" diyen. tek bir kişi tüm milleti böyle gururlandırıyorsa nasıl başka bir kişi böyle bir hayvanlık yaptığında -banane benle ne alakası var adamın, türkiyeye mal edilemez- diyorsun. madem öyle o seni gururlandıranların seninle ne alakası var?
herneyse bunlar işin zararsız kısmı. sadece nasıl bir zihniyet bu onu göstermek istedim. işin daha önemli boyutu tarihte kendini ölüme atan milyonlarca insanın çoğunun millet aşkıyla bunu yapması. şimdi biz milliyetçilik duygusu sayesinde kurtuluş savaşını kazandık, düşmanları yendik falan diyorsunuz. çok doğru. peki karşı tarafın askerleri niye canını riske atıyor?
kendi milletleri daha rahat yaşasın daha zengin olsun diye.
sanki yunan ordusundaki askerler türkiyeyi işgal edince her biri kendi derebeyliğini kurup zengin mi olacak? hayır. peki bu adamlar refaha kavuşmak için çok daha risksiz yöntemler varken niye canlarını ortaya koyuyorlar. işte çok basit; insanların içindeki varoluştan gelen vahşetin milliyetçilik düşüncesiyle yontulması.
yani türkiyeyi kurtaran milliyetçilik var olmasa belki de bu adamlar "tanımadığım herifler daha rahat yaşasın diye niye canımı riske atıyorum lan mal mıyım ben" diyecek savaş olmayacak. böyle de tehlikeli birşey işte bu.
- tamam anladık hocu sen milliyetçiliğe karşısın barışarocka falan git sen daha fazla tutma bizi.
işte aslında benim girimin ilginç noktası da burada. ben milliyetçiliğe karşı değilim. çünkü artık pek sevgili entellerimizin anlaması gereken bir şey var. insanlar bir gruba ait olmayı severler, vahşeti kavgayı öldürme saldırma hissini severler. arkalarının kollanmasını severler. taraftarlar, çeteler, aşiretler hep bu duyguyla ortaya çıkar. 17 yaşındaki ergen psikolojisinden kurtulmuş olabilenler bu çete, aşiret, taraftar olaylarını aşarlar da yine de hafif bir milliyetçiliğe takılırlar. yani artık anlayın, herkes sizin gibi değil. insanların yüzde 80i koyun. ve default olarak bu ayarlarla geliyor. siz türkiyede milliyetçiliği bitirirseniz sadece diğer insanlara, devletlere kolay bir sömürge armağan etmiş olursunuz. dünyada bitirmeniz olasılığı zaten çok çok az -ha olursa mükemmel olur ama bu ancak çok uzun zamanla ve gelişimle olacak birşey-. atatürk de bu yüzden mükemmel bir insan bence. şahsen "türk milleti süperdir" söylemlerine kendisinin de çok fazla inandığını sanmıyorum. ancak yara almış ve başkaları tarafından sömürülmesi kaçınılmaz bir milleti milliyetçilik gibi güçlü bir duyguyla bağlamak yapılıcak en doğru şey. evet günümüzde bile. semih cumhuriyetinde herkes süper zeki olabilir ancak maalesef dünyamızda değil. ve insanlar hala hırsı, diğerlerinden üstün olmayı, bir gruba ait olmayı vs. istiyorlar, yaradılış gereğiyle de büyük bir kısmı hep isteyecek.
kısaca herkesin sizin gibi zeki ve mantıklı olduğunu sanmayın, değiller.
bu yüzden dünya barışı da mümkün değil, komünizm de. ve milliyetçilik çağın en gerekli değerlerinden biri.
---ama aynı dili konuşan aynı kültüre sahip insanlar birbirine destek çıkmalı atatürk ırkçı mıydı zart zurt.
milliyetçiliğin günümüzde bu sınırlarda kaldığını mı sanıyorsunuz? o halde birkaç sıradan örnek vereyim.
* prof. dr. mehmet öz söyledikleriyle amerikayı kendine hayran bırakıyor!!
- hobareeeeey türkün gücü tey tey
adam yıllardır amerikada, aksanı bile değişmiş. kendini amerikada geliştirmiş, kitaplar yazmış ama herkes hala aha türk asıllı diye kendinden geçiyor. adam sizin yüzünüzden türk televizyonlarında şov yapmaktan ameliyatları bıraktı be.
*mehmet okur nba da ortalığın amına koyuyor!
- oww yeaa le le le sakine !
hayatın boyunca tanımadığın belki de aynı şehirde bile oturmadığın bir adam. niye bu kadar seviniyorsun. senin için lebron james den farkı nedir yani? nasıl bu kadar gururlandırabiliyor seni?
*barış için gelinlik giyerek otostopla israil'e giden pippa bacca bir türk tarafından tecavüz edilerek öldürüldü.
- bir adamın hayvanlığı tüm ülkeye mal edilemez!
ulan sen değil misin türkiyeyle alakası kalmamış insanların bile başarılarından gururlanan "hehe abi türklük böyle bişi işte yawww" diyen. tek bir kişi tüm milleti böyle gururlandırıyorsa nasıl başka bir kişi böyle bir hayvanlık yaptığında -banane benle ne alakası var adamın, türkiyeye mal edilemez- diyorsun. madem öyle o seni gururlandıranların seninle ne alakası var?
herneyse bunlar işin zararsız kısmı. sadece nasıl bir zihniyet bu onu göstermek istedim. işin daha önemli boyutu tarihte kendini ölüme atan milyonlarca insanın çoğunun millet aşkıyla bunu yapması. şimdi biz milliyetçilik duygusu sayesinde kurtuluş savaşını kazandık, düşmanları yendik falan diyorsunuz. çok doğru. peki karşı tarafın askerleri niye canını riske atıyor?
kendi milletleri daha rahat yaşasın daha zengin olsun diye.
sanki yunan ordusundaki askerler türkiyeyi işgal edince her biri kendi derebeyliğini kurup zengin mi olacak? hayır. peki bu adamlar refaha kavuşmak için çok daha risksiz yöntemler varken niye canlarını ortaya koyuyorlar. işte çok basit; insanların içindeki varoluştan gelen vahşetin milliyetçilik düşüncesiyle yontulması.
yani türkiyeyi kurtaran milliyetçilik var olmasa belki de bu adamlar "tanımadığım herifler daha rahat yaşasın diye niye canımı riske atıyorum lan mal mıyım ben" diyecek savaş olmayacak. böyle de tehlikeli birşey işte bu.
- tamam anladık hocu sen milliyetçiliğe karşısın barışarocka falan git sen daha fazla tutma bizi.
işte aslında benim girimin ilginç noktası da burada. ben milliyetçiliğe karşı değilim. çünkü artık pek sevgili entellerimizin anlaması gereken bir şey var. insanlar bir gruba ait olmayı severler, vahşeti kavgayı öldürme saldırma hissini severler. arkalarının kollanmasını severler. taraftarlar, çeteler, aşiretler hep bu duyguyla ortaya çıkar. 17 yaşındaki ergen psikolojisinden kurtulmuş olabilenler bu çete, aşiret, taraftar olaylarını aşarlar da yine de hafif bir milliyetçiliğe takılırlar. yani artık anlayın, herkes sizin gibi değil. insanların yüzde 80i koyun. ve default olarak bu ayarlarla geliyor. siz türkiyede milliyetçiliği bitirirseniz sadece diğer insanlara, devletlere kolay bir sömürge armağan etmiş olursunuz. dünyada bitirmeniz olasılığı zaten çok çok az -ha olursa mükemmel olur ama bu ancak çok uzun zamanla ve gelişimle olacak birşey-. atatürk de bu yüzden mükemmel bir insan bence. şahsen "türk milleti süperdir" söylemlerine kendisinin de çok fazla inandığını sanmıyorum. ancak yara almış ve başkaları tarafından sömürülmesi kaçınılmaz bir milleti milliyetçilik gibi güçlü bir duyguyla bağlamak yapılıcak en doğru şey. evet günümüzde bile. semih cumhuriyetinde herkes süper zeki olabilir ancak maalesef dünyamızda değil. ve insanlar hala hırsı, diğerlerinden üstün olmayı, bir gruba ait olmayı vs. istiyorlar, yaradılış gereğiyle de büyük bir kısmı hep isteyecek.
kısaca herkesin sizin gibi zeki ve mantıklı olduğunu sanmayın, değiller.
bu yüzden dünya barışı da mümkün değil, komünizm de. ve milliyetçilik çağın en gerekli değerlerinden biri.