çalıştığı her insanla voltranı oluşturmayı başarmış müzik dehası. gerek ismail hakkı demircioğlu ile çıkardıklar gülün kokusu vardı ve anadolu beşik; gerekse de djivan gasparyan ile çalıştığı fuad adlı albümü aşmıştır. -ki nefesler'i, eşkiya'yı filan da es geçmemek gerek-

özel şeyleri var bu adamın. ne zaman dinlesem alkol-türkü-buhran triosuna demirliyorum. zeynep, pencereden kar geliyor, o enfes olan dağlar filan garip etki yaratıyor.. şaraba gark eyledi erkan beni diyorum sonra.. sonra ey zahit şaraba eyle ihtiram'ı dinliyoruz arkadaşlara.. anadolu mistisizmini yansıttığı bu eserler birgün beni/bizi öldürecek ama, bakalım ne zaman.

ayrıca (bkz: e bow)
tümünü göster