ve bugün 1 mayıs!! tüm işçilerin ve emekçilerin bu bayramı kutlu olsun diye başlamak isterdim bu entry'e lakin, bu artık zor. tüm işçi ve emekçilerimize geçmiş olsun demek daha isabetli olacaktır.
sabah saatlerinde keyifle kahvemi yudumlamak istedim lakin, sabah haberlerinde taksim'den görüntüler yayınlanmaya başlayınca, kahve, boğazımda düğümlendi. hani o 1 haftadır dünyayla bağlantısı kesilen birisi izlese o görüntüleri ve unutsa o günün 1 mayıs olduğunu, 'lacrima lan, darbe olmuş baksana, erzak depolamalı hemen' gibi bir tepki verirdi sanıyorum. zaten bunu gayet normal karşılardım. askeri birlikler, çevik kuvvet ekipleri, civar illerden gelen takviye ekipleri ve onların yanlarında getirdiği 5 bin (5.000) kada gaz bombası. yani adamlar toplu tüfekli savaşa geliyorlar lan. hani kıracaklar halkı, işçiyi, emekçiyi. hani coplar havada uçuşacak, gaz bombaları taksim'i ve taksim çevresini sis bulutuna gark eyleyecek.. hani faşizm tavan yapacak..
öğle saatlerinde bir tv aradım durdum etrafta. merak ediyordum çünkü.. az önce kendimi bir net kafeye attım, haber sitelerine biraz göz gezdirdim. olacağını bildiğim şeyleri okudum tek tek.. 500 kadar gözaltı varmış şu an.. 6'sı polis, yüzlerce de yaralı.. civar hastaneler dolmuş taşmış biber gazından etkilenen hastaların akını sonucu..
1 mayıs, işçinin ve emekçinin bayramıydı güya.. güya bayramdı bugün ve biz halaylar çekerek, şarkılar söyleyerek kutlayacaktık bugünü..
kıçımızda, belimizde cop izleri.. gözler biber gazı yüzünden kan çanağı; koşmaktan ve haykırmaktan yorgun düşmüş bedenler.. yine hüsran, yine faşizm.. yine yine yine..
gözaltındakilere ne mi olacak?? meydanlarda yedikleri dayağın üstüne, bir de karakollarda yiyecekler dayaklarını.. afiyet olsun diyerekten, salıverilecekler..
sonuç: faşizmden kendisine düşen payı cop darbeleriyle almış bir nesil; kalabalığı dağıttığı için övünen amirler, valiler, başkanlar.. ezilen halk, dayak yiyen halk.. bizde oturup bunları yazar, birazdan gider nescafelerimizi yudumlarız..
dünyayın bütün işçileri, bayramımız kutlu olsun.. 'şimdi açın pencerenizi, kapın böcek ilacınızı ve devrim diyerek sıkın, sıkın, sıkın!.'
sabah saatlerinde keyifle kahvemi yudumlamak istedim lakin, sabah haberlerinde taksim'den görüntüler yayınlanmaya başlayınca, kahve, boğazımda düğümlendi. hani o 1 haftadır dünyayla bağlantısı kesilen birisi izlese o görüntüleri ve unutsa o günün 1 mayıs olduğunu, 'lacrima lan, darbe olmuş baksana, erzak depolamalı hemen' gibi bir tepki verirdi sanıyorum. zaten bunu gayet normal karşılardım. askeri birlikler, çevik kuvvet ekipleri, civar illerden gelen takviye ekipleri ve onların yanlarında getirdiği 5 bin (5.000) kada gaz bombası. yani adamlar toplu tüfekli savaşa geliyorlar lan. hani kıracaklar halkı, işçiyi, emekçiyi. hani coplar havada uçuşacak, gaz bombaları taksim'i ve taksim çevresini sis bulutuna gark eyleyecek.. hani faşizm tavan yapacak..
öğle saatlerinde bir tv aradım durdum etrafta. merak ediyordum çünkü.. az önce kendimi bir net kafeye attım, haber sitelerine biraz göz gezdirdim. olacağını bildiğim şeyleri okudum tek tek.. 500 kadar gözaltı varmış şu an.. 6'sı polis, yüzlerce de yaralı.. civar hastaneler dolmuş taşmış biber gazından etkilenen hastaların akını sonucu..
1 mayıs, işçinin ve emekçinin bayramıydı güya.. güya bayramdı bugün ve biz halaylar çekerek, şarkılar söyleyerek kutlayacaktık bugünü..
kıçımızda, belimizde cop izleri.. gözler biber gazı yüzünden kan çanağı; koşmaktan ve haykırmaktan yorgun düşmüş bedenler.. yine hüsran, yine faşizm.. yine yine yine..
gözaltındakilere ne mi olacak?? meydanlarda yedikleri dayağın üstüne, bir de karakollarda yiyecekler dayaklarını.. afiyet olsun diyerekten, salıverilecekler..
sonuç: faşizmden kendisine düşen payı cop darbeleriyle almış bir nesil; kalabalığı dağıttığı için övünen amirler, valiler, başkanlar.. ezilen halk, dayak yiyen halk.. bizde oturup bunları yazar, birazdan gider nescafelerimizi yudumlarız..
dünyayın bütün işçileri, bayramımız kutlu olsun.. 'şimdi açın pencerenizi, kapın böcek ilacınızı ve devrim diyerek sıkın, sıkın, sıkın!.'