özellikle ''mevlana'' isminin hoşgörü ile özdeşleşmesi sonucunda toplumda oluşan genel bir kanıdan bahsetmek niyetindeyim. bireylerin kendilerini birşeyci olmak istemelerini yadırgayamam ancak bu ''birşey''in hangi sebepten dolayı seçileceği önemli. kimliksizliğin ve kendini ispatlama çabasının had safhada olduğu günümüz türkiyesi'nde insanların, uçma ve birileri tarafından ''manyak herif ya, uçmuş vallahi, yeah baby'' yorumlarına mazhar olup karizmanın dibine vurma hevesleri göze çarpmakta. hal böyle olunca, mevlana'dan tutun da buddha'ya kadar geniş bir skalada zikredilebilecek mental dünyanın efendilerine olan hayranlık ve ''isim üzerinden prim yapma'' durumu ortaya çıkıyor. kimi tütsüler ile entelcilik oynarken kimisi de daha annesinin ''ekmek al'' ricasına öfke kusmaktan kendisini alamazken evrensel bazda ''ne olursan ol gel'' mesajı verdiğini iddia ediyor. bu denli sığ bir hayatla tasavvuf ehli olunabileceğini zannetmek de hayalperestlikten öteye geçemiyor maalesef.