Laneth

hemen hemen herkes bir futbol takımına ya gönülden bağlıdır, ya sempati duyar, ya da ne bileyim laf olsun diye tutar. bu durumun fanatiklik derecesine vardığı insanları hep merak etmişimdir, nasıl olmuş, ne olmuş ta kendisini böylesine ait hissetmiş yanyana gelen iki renge.. küçükken babası çekmiştir bi kenara bak fenerli olursan akülü araba alırım demiştir, dayısı girmeye çalışır bu sefer kanına, cimbomlu ol babanın verdiği harçılığın beş katı diye sözler vermiştir, amcaoğlu gelir sonra erkek adam beşiktaşlı olur falan filan der..(burdaki çocukcağız kızsa kafalar daha da karışır, hm heralde erkek adam olmak iyidir)..ama takım tutmanın çok önemli bir şey olduğu artık bilinçaltındadır. öyle böyle biri olucak işte.. çocuk biraz üçkağıtçıysa, bi de dönek damgası yemeyi önemsemiyosa, etrafını çeviren manyak taraftarların her birine ayrı rol oynar. verilen sözlerden bir güzel faydalanır. benim şahsen küçüklüğümden beri tutmadığım takım kalmamıştır hehe. ha ama şimdi içlerinden birine sempati duyuyorum en azından. o nasıl oldu o süreci hatırlamıyorum. neden o takımda karar kıldım acaba..

hiç kimsenin etkisi altında kalmadan, kendi iradesiyle bir takımı destekleyenleri ise takdir ediyorum. bu kişiler genelde gönülden bağlı oluyor gözlemlerime göre. yense de yenilse de yanında olmak, 90 dk. içinde ruh halinin tavan yapması veya çökmesinin an meselesi olması, tribünde sesin kısılana kadar bağırmak, sayıp sövüp küfür de etsen, dışarıya karşı toz kondurmamak..tüm bunlar güzel şeyler sanırım.. duygulandım.

toplumun şahıs üstüne kurduğu saçma baskılardan biridir. takım tutmak aslında gereksiz bir durum. yani şöyle bi durup bakınca ne bileyim bir semtin ya da memleketinizin takımını tutmak desteklemek, hiç çıkarsız kazançsız arkalarında durmak (burda mecazi anlamdadır *(*swh) ) düşününce sebepsiz geliyor. yenlince üzülüyosun üstelik kederleniyosun, sinir stres ne bileyim, canın sıkılıyo.. gereksiz şeyler bunlar.

yani sporcular, bu işin yöneticileri bu işten para kazanıyolar hayatları olmuş bu iş. ama bu işten kazancı çıkarı olmayan bizler ne demeye bu engamenin içindeyiz çözemediğim çözümleyemediğim bir soru benim için. (çözen varsa bi zahmet mesaj atsın)

kendimden bahsedeyim, beşiktaş taraftarıyım (ölümüne), severim takımımı, ama o parantez içindeki ölümüne ayrıntısını yazmamın sebebini sorsanız açıklayamam, kasarım. kişi kendine bu durumu açıklayamazken başkasına nasıl açıklayabilir ki. öylede garip bir durum yani bu olay.

belki de sporu sadece futbol olarak algılayan toplumumuzun ufakken bilinçaltımıza sokuşturduğu bir durum bu. gündemimizi çok fazla meşgul ediyor hayatta ve de her mekanda her yerde muhabbetini çok rahatça yaptığımız için bu şekildeyiz.

takım tutmak bir tutku olmuş bizim için. takip etmek, girip bilet sırasına dayak yemek hoşumuza gidiyor. bir garip milletiz.