bu sefer çok uzatmam diye düşünüyorum, ama ne vakit böyle düşünsem kısa yazamama hastalığımın tesir edeceği tutuyor, çok inatla derdimi anlatamıyorum. internette arattım bulamadım, benim hafızamda nasılsa bir kısmısı.
arif damar, güzel şairdir, çalışkan ve gençlere de sahip çıkanından bir koca çınar, o da devrildi, olsun. az hemşerimdir de, ece ayhan kadar, buna da sevinelim, ama o kesinlikle eski kuşsaktan ece ayhanla hemşeridir.
çok yaşlılığında şiir oku diye dört sayfacıklı bir dergi çıkarırdı, buradan tanıdık şiir heveslisi gençlerin şiirlerini yayınlar, arada da abi nasihatleri verirdi. inanın, bizim şiirin 50-60 yılını pek iyi bilen böyle bir adam aslında pek mütevaziydi. şimdi facebook'ta arabesk şarkı sözleri paylaşanlarda bile bulunmaz o tevazu. çoğumuz "gitme kal" ile tanırız onu. bir başka şiiri benim belleğimde.
savaş ve kıtlık yılları askere almışlar şairi, yer doğu beyazıt, soğuk, zor, ayrılık ve askerlik üç yıl. o zaman vakit buldukça -belki her gün- bir şiir yazarmış sevdiği kadına. şunu yazıp mektuba koymuş (aklımda kaldığı kadarıyla):
ben sıcak memleketten geldim
yatağım pamuktan
içime yünlü giyemem
zatürree olursun diyorlar
öyle bir şey olursa ne yaparım
benim arkadaşlarım ve sevgilim var
bence bu kadarı bile ölüm karşısındaki onulmaz dirençle kişinin ilk aklına gelenin kendisi olmadığı zamanların kahramanlığını anlatır ya devam edelim.
sen bana aldırma çilli yarim
... (bura kayıp bende)
hem kırağı çalmazmış acı patlıcanı
beni nelere nelere alıştırmadı
bu bekar hayatı
bekar da pek işlevli bir sözcükmüş, artık kenar mahallelerdeki gözüdönük ev sahiplerinden başkası kullanmıyor. oysa attila ilhan da sever bu sözcüğü, daha niceleri. büyülü zamanların büyülü maceralar vaad eden sözcüğü.
sonra işte bu mektup daha yoldayken, bir mektup alır arif damar, çilli yari başkası ile nişanlanmış ya da evlenmiştir. sonraki şiirlerinden anlarız kırılmasını, bence bir gizem hakkıyla şairin başına gelmiştir.
bazı şiirlerin olduğunu biliyoruz, behçet necatigil'in sevgilerde dışında, turgut uyar'ın göğre bakma durağı'ndan sonra şiir yazdığı malumumuz. üstelik ben bir ara unutmuştum, evet, asaf halet çelebi var, bence erken gelmiş bir deha ve bu aralar ercüment behzat lav şiirlerine düşüyorum, muhteşem sağlamlıkta bir yumruk. işte o bazı şiirleri dünyaya geri getirmek gerekiyor kimileyin. acaba kimsenin elinde kalmış mıdır arif damar kitapları, laneth okuyan, birisi bana bulup yollayabilir mi tümünü bu şiirin?
bazı şiirler var, ömrümüzce içimizde taşınan, bir gün bir çilli yarla akla düşen yeniden ve bazı şiirler, biz ölürken ne yazık ki yanımızda gelmeyip dünyaya kalan. bazı şiirler de sizlerin olsun.
arif damar, güzel şairdir, çalışkan ve gençlere de sahip çıkanından bir koca çınar, o da devrildi, olsun. az hemşerimdir de, ece ayhan kadar, buna da sevinelim, ama o kesinlikle eski kuşsaktan ece ayhanla hemşeridir.
çok yaşlılığında şiir oku diye dört sayfacıklı bir dergi çıkarırdı, buradan tanıdık şiir heveslisi gençlerin şiirlerini yayınlar, arada da abi nasihatleri verirdi. inanın, bizim şiirin 50-60 yılını pek iyi bilen böyle bir adam aslında pek mütevaziydi. şimdi facebook'ta arabesk şarkı sözleri paylaşanlarda bile bulunmaz o tevazu. çoğumuz "gitme kal" ile tanırız onu. bir başka şiiri benim belleğimde.
savaş ve kıtlık yılları askere almışlar şairi, yer doğu beyazıt, soğuk, zor, ayrılık ve askerlik üç yıl. o zaman vakit buldukça -belki her gün- bir şiir yazarmış sevdiği kadına. şunu yazıp mektuba koymuş (aklımda kaldığı kadarıyla):
ben sıcak memleketten geldim
yatağım pamuktan
içime yünlü giyemem
zatürree olursun diyorlar
öyle bir şey olursa ne yaparım
benim arkadaşlarım ve sevgilim var
bence bu kadarı bile ölüm karşısındaki onulmaz dirençle kişinin ilk aklına gelenin kendisi olmadığı zamanların kahramanlığını anlatır ya devam edelim.
sen bana aldırma çilli yarim
... (bura kayıp bende)
hem kırağı çalmazmış acı patlıcanı
beni nelere nelere alıştırmadı
bu bekar hayatı
bekar da pek işlevli bir sözcükmüş, artık kenar mahallelerdeki gözüdönük ev sahiplerinden başkası kullanmıyor. oysa attila ilhan da sever bu sözcüğü, daha niceleri. büyülü zamanların büyülü maceralar vaad eden sözcüğü.
sonra işte bu mektup daha yoldayken, bir mektup alır arif damar, çilli yari başkası ile nişanlanmış ya da evlenmiştir. sonraki şiirlerinden anlarız kırılmasını, bence bir gizem hakkıyla şairin başına gelmiştir.
bazı şiirlerin olduğunu biliyoruz, behçet necatigil'in sevgilerde dışında, turgut uyar'ın göğre bakma durağı'ndan sonra şiir yazdığı malumumuz. üstelik ben bir ara unutmuştum, evet, asaf halet çelebi var, bence erken gelmiş bir deha ve bu aralar ercüment behzat lav şiirlerine düşüyorum, muhteşem sağlamlıkta bir yumruk. işte o bazı şiirleri dünyaya geri getirmek gerekiyor kimileyin. acaba kimsenin elinde kalmış mıdır arif damar kitapları, laneth okuyan, birisi bana bulup yollayabilir mi tümünü bu şiirin?
bazı şiirler var, ömrümüzce içimizde taşınan, bir gün bir çilli yarla akla düşen yeniden ve bazı şiirler, biz ölürken ne yazık ki yanımızda gelmeyip dünyaya kalan. bazı şiirler de sizlerin olsun.