1980 var, vatka takılı, mesela lacrimosa biraderim o kadar sevmezdi -içemedim pezevengin çocuğuyla denk getirip*- gitme gitme...
yırtık bir afiş ne manaya gelir, haberiniz yok, avereler sizi (üstelik böyle bile yazılmıyor).
1980'den sonraydı, epeyce, düşünün benim tutukluğum 2001, akp el olmadan daha, -2002 seçimleri herhalde, çok çalışmaktayız bırçetler. karambole tam o ara bir de operasyon yedik tam oldu, beni bile aldılar, ama üzerime atılı korsan eylemler hep içerde olduğum tarihli, ne artislik ettim ulen polislere. parmak izi de vermediydim, orada kırıldı yüzük parmağım, sol (evlenmeme sakınca yokmuş raporu verdi doktorlar, ey laneth kadınları). sonra bir dizi zorbalık, siz bilmezsiniz, fakat ben nasıl da eğlenmiştim... gitme gitme, el olursun sevdiğim, incitir beni, orada beni ölümüne bekleyen kız, şimdi maaş hesaplıyorsun ya, tam 1980. sigaramdan duman bile çıkmıyor.
neyse olaylar olaylar... sonra biz operayondan sonra, bütün aşklardan hemen önce gazla çalışıyoruz. benim bölgem hüseyingazi eskiyol; yani bir durak faşist, bir durak alevi. meydan'da hem de 2 mhp aracı (biri o 403) dururken ve ülkü ocağının karşısına, sosyalizm afişleri yaptık, sesini çıkaramadı kimseler (tamam ayarladım cuma saatiydi, ama ocaktaki nöbetçileri de biz iki kişiden ölesiye korktu bence). sonra chp ile afiş kavgasına giriştik, alevi kaportacı gençler vs biz. ben alttan aldım, 30'a karşı üçüz. neco, sikerim dedi, sıçtık o an. sonra ben nasıl ettiysem tatlıya bağladım da -yoldaşlar bana oport dedi o vakit.
çıkıyoruz yokuşu, meydanda mhp afişlerini birlikte kapattığımız eleman, kıstırmış parmakları arasına fırçayı, soruyor: "döveydik, niye dövmeedik!?"
çorumlu olmasına rağmen cevap veriyorum: "salak mısın sen?"
bugün artık onun salak olmadığına eminim, 30 kişiler de tamam ama biz dövbilirdik. darbe olduğunda, 1980 birader, azlığımıza bakmadan direnseydik, şimdi adam olabilirdik. hiç değilse şarkı dinleyip ağlamazdık, hiç değilse böyle çaresiz aşık olmazdık.
* haftaya haftasonu kısmetse istanbuldayım, denk gel mesajla ulaş bana, yol edip içelim efendice, valla dövmicem leen!
yırtık bir afiş ne manaya gelir, haberiniz yok, avereler sizi (üstelik böyle bile yazılmıyor).
1980'den sonraydı, epeyce, düşünün benim tutukluğum 2001, akp el olmadan daha, -2002 seçimleri herhalde, çok çalışmaktayız bırçetler. karambole tam o ara bir de operasyon yedik tam oldu, beni bile aldılar, ama üzerime atılı korsan eylemler hep içerde olduğum tarihli, ne artislik ettim ulen polislere. parmak izi de vermediydim, orada kırıldı yüzük parmağım, sol (evlenmeme sakınca yokmuş raporu verdi doktorlar, ey laneth kadınları). sonra bir dizi zorbalık, siz bilmezsiniz, fakat ben nasıl da eğlenmiştim... gitme gitme, el olursun sevdiğim, incitir beni, orada beni ölümüne bekleyen kız, şimdi maaş hesaplıyorsun ya, tam 1980. sigaramdan duman bile çıkmıyor.
neyse olaylar olaylar... sonra biz operayondan sonra, bütün aşklardan hemen önce gazla çalışıyoruz. benim bölgem hüseyingazi eskiyol; yani bir durak faşist, bir durak alevi. meydan'da hem de 2 mhp aracı (biri o 403) dururken ve ülkü ocağının karşısına, sosyalizm afişleri yaptık, sesini çıkaramadı kimseler (tamam ayarladım cuma saatiydi, ama ocaktaki nöbetçileri de biz iki kişiden ölesiye korktu bence). sonra chp ile afiş kavgasına giriştik, alevi kaportacı gençler vs biz. ben alttan aldım, 30'a karşı üçüz. neco, sikerim dedi, sıçtık o an. sonra ben nasıl ettiysem tatlıya bağladım da -yoldaşlar bana oport dedi o vakit.
çıkıyoruz yokuşu, meydanda mhp afişlerini birlikte kapattığımız eleman, kıstırmış parmakları arasına fırçayı, soruyor: "döveydik, niye dövmeedik!?"
çorumlu olmasına rağmen cevap veriyorum: "salak mısın sen?"
bugün artık onun salak olmadığına eminim, 30 kişiler de tamam ama biz dövbilirdik. darbe olduğunda, 1980 birader, azlığımıza bakmadan direnseydik, şimdi adam olabilirdik. hiç değilse şarkı dinleyip ağlamazdık, hiç değilse böyle çaresiz aşık olmazdık.
* haftaya haftasonu kısmetse istanbuldayım, denk gel mesajla ulaş bana, yol edip içelim efendice, valla dövmicem leen!