oldum olası sevmem.
şarkıcı olduğu vakitten sonra zinhar sevmedim de daha evvelinde çınarcık sahillerinde serserilik ettiği devirlerinden de görmüşlüğüm ve gıcık kapmışlığım vardır. ortaokul yıllarımda ilk kız arkadaşım -ilk olduğu için zaten bir algılama sorunu yaşıyordum- çok severdi, haliyle bu da etkili oldu aramızdaki antipatide. sonra sonra biraz ısınır gibi oldum, eski şarkılarını dinlerken bir tanıdıklık hissi falan, yani öyle biraz daha kendi kuşağımızdan birinin yakınlığı gibi...

imdi, bu arkadaş alındı, paşalar gibi bakıldı, çok afedersiniz sadrazamın sol daşşağı muamelesi gördü.
imdi, zamanında bizim de alınmışlığımız var, sadrazamın sol daşşağını bize yedirmişlikleri de var.
imdi, akşam haberlerinde gördüm, halk toplanmış çıkışını kutlamış, eleman öpücük dağıtıyor.
imdi, bu herifçioğlu uyuşturucudan alınmış, halk toplanmış karşılıyor. imdi, biz halkımız için alındık ne karşılayanı, görseler yumurta atarlar.

bozuldum, hatta sinsice bir plan dahilinde imkanlar elverseydi, gidip emniyetin önünde karşılayanlara katılacak ve kalabalığı galeyana getirip "türkiye seninle gurur duyuyor" diye bağırtacaktım, olmadı. fakat düşününce bunun bile kendini çetecisinden, hırsızından, katilinden ayıklamaya çalışan münevver avuntumuzu karşılamayacağını da aklıma getiririm, zira türkiye hakkaten bu elemanla gurur duyuyor.