karlar bazen sarı yağar...içime hüzün çöktüğünde örneğin...gözyaşı düğüm olmuşken boğazımda...ha bir de, yalnızlık ruhuma diş bilerken...ne tuhaf! böyle zamanlarda insan ne tanıdık geliyor kendi kendine...hele ki sığınacak dört duvarınızdan başka kimseniz yoksa ne yakınsınızdır kendinize bi düşünün...hep benimle başbaşa ben...babannem şey derdi insan bi aştan bi sudan bıkmazmış...ben bıktım benden.kaçayım derken hep daha bulaştım.bi beceremedim,bi duramadım şöyle dimdik,bi yürüyemedim dümdüz...
karlar bazen sarı yağıyor, öyle görünüyor penceremden...
karlar bazen sarı yağıyor, öyle görünüyor penceremden...