kışın yoğunluğu yazın gelmesiyle tamamen ortadan kalkmıştı.. insanlar üzerlerindeki yükü boşaltmak biraz da rahatlamak için akın akın sahil şehirlerine gidiyorlardı.. deniz memleketlerinde yaz hep güzel geçerdi zaten..
o sene gerçekten de çok zor bir yıl geçirmiştim..hastalıklar, ölümler ve aşka dair yenilmeler.. gerçekten de lanet edilecek zamanlardı.. ve biliyorum ki deniz en iyi rahatlama, stres atma yerlerinden biridir.. kalabalık gidilen tatiller hoştur yani öyle derler ama ben yalnızdım.. yalnızlığımı özlemiştim.. düşünmek, sadece düşünmek istiyordum ve geri döndüğümde her şeyi üstümden atmış olmak istiyordum..kısa bir sürem vardı ve bunu çok iyi kullanmak istiyordum..
günler hızla geçiyordu.. ben yavaşlatmak istedikçe daha da aceleci davranıyordu..yaşadıklarımı düşünürken bir yandan da insanları gözlemliyor benim yaşadıklarımdan uzak oldukları için onları şanslı buluyordum ve imreniyordum.. oysa kim bilir belki onlar da benimle aynı şeyleri yaşamışlardı bir zamanlar..
kumsala indim.. güneşlenen insanlar, denizde yüzenler ve en güzeli de kumsalda oturmuş kumlarla oyun oynayan çocuklar.. çocukları izledim bir süre.. kumdan şekiller yapıyorlardı.. pasta, araba ya da mesela kaleler..
çocukların yanına gittim, hep sevmişimdir onlarla oynamayı..ya da kim bilir belki yakın zamanda yaşadıklarımdı çocuklarla bu kadar yakınlaştıran beni.. beraber kale yapmaya başladık.. güzel bir kale oluyordu fakat aniden bir dalga geldi ve kalemizi yerle bir etti.. ama bir daha yapmaya başladık.. bir dalga daha ve yine yerle bir.. biz kaleleri yaptıkça bir dalga gelip bütün herşeyi mahvediyordu..ve biz inatla pes etmiyorduk.. en sonunda güzel bir kale inşa etmeyi başardık ve yaptığımız o şeyle gurur duyuyorduk..çocuklar sonrasında ayrıldılar oradan ben bir süre yaptığımız şeyle baş başa kaldım..
hayat ne garipti.. yaptığımız kumdan kaleler gibiydi adeta.. biz bir ucundan tutup güzel şeyler yaşamak için çabalarken bir insan gelip ya da bir hastalık gelip bütün kalelerimizi yerle bir ediyordu.. biz hayata yenildikçe daha da hırsla ve umudu koruyarak yeniden yeniden bir hayat kuruyorduk.. ve her defasında daha da güçleniyorduk..
o sene gerçekten de çok zor bir yıl geçirmiştim..hastalıklar, ölümler ve aşka dair yenilmeler.. gerçekten de lanet edilecek zamanlardı.. ve biliyorum ki deniz en iyi rahatlama, stres atma yerlerinden biridir.. kalabalık gidilen tatiller hoştur yani öyle derler ama ben yalnızdım.. yalnızlığımı özlemiştim.. düşünmek, sadece düşünmek istiyordum ve geri döndüğümde her şeyi üstümden atmış olmak istiyordum..kısa bir sürem vardı ve bunu çok iyi kullanmak istiyordum..
günler hızla geçiyordu.. ben yavaşlatmak istedikçe daha da aceleci davranıyordu..yaşadıklarımı düşünürken bir yandan da insanları gözlemliyor benim yaşadıklarımdan uzak oldukları için onları şanslı buluyordum ve imreniyordum.. oysa kim bilir belki onlar da benimle aynı şeyleri yaşamışlardı bir zamanlar..
kumsala indim.. güneşlenen insanlar, denizde yüzenler ve en güzeli de kumsalda oturmuş kumlarla oyun oynayan çocuklar.. çocukları izledim bir süre.. kumdan şekiller yapıyorlardı.. pasta, araba ya da mesela kaleler..
çocukların yanına gittim, hep sevmişimdir onlarla oynamayı..ya da kim bilir belki yakın zamanda yaşadıklarımdı çocuklarla bu kadar yakınlaştıran beni.. beraber kale yapmaya başladık.. güzel bir kale oluyordu fakat aniden bir dalga geldi ve kalemizi yerle bir etti.. ama bir daha yapmaya başladık.. bir dalga daha ve yine yerle bir.. biz kaleleri yaptıkça bir dalga gelip bütün herşeyi mahvediyordu..ve biz inatla pes etmiyorduk.. en sonunda güzel bir kale inşa etmeyi başardık ve yaptığımız o şeyle gurur duyuyorduk..çocuklar sonrasında ayrıldılar oradan ben bir süre yaptığımız şeyle baş başa kaldım..
hayat ne garipti.. yaptığımız kumdan kaleler gibiydi adeta.. biz bir ucundan tutup güzel şeyler yaşamak için çabalarken bir insan gelip ya da bir hastalık gelip bütün kalelerimizi yerle bir ediyordu.. biz hayata yenildikçe daha da hırsla ve umudu koruyarak yeniden yeniden bir hayat kuruyorduk.. ve her defasında daha da güçleniyorduk..