sessizlik çöküyor günün tam ortasına.. hayaller peşi sıra geçiyor gözler önünden.. ne güzeldir düş kurmak.. ve tüm çıkmazların ortasında bir kadın duruyor elinde kanaviçe, hayalleriyle süslüyor elindekini.. doğayı işliyor beyaz örtüye sanki dünya hiç kirlenmemiş gibi.. duyguları işliyor sanki duygular hiç körleşmemiş gibi.. dedim ya hayallerini işliyor hiçbir şeyin eskisi gibi olmadığı dünyasında bir umut olsun diye.. sonra kaldırıyor emeğini sandığa günün birinde belki yerinden çıkar umuduyla..