bunu demeyenler de var, yüz yıl boyunca karşılıksız sevdikten sonra bile. ama bence herkes bunu demeli. annemin "boş boş sevgi, nereme takam?" diye bi repliği vardı ve tekrar ede ede kendimi buldurmuştu bana bi kaç yılın sonunda. sonra ben daha iyi bir evlat oldum. mevzu, sevginin karşılığında bir şey vermek değil tabi ki. ben de isterim mevzunun aslında ne olduğunu izah edeyim. ama sevgi neydi sevgi emekti muhabbetine girmeden, derinleşmeden esip geçmek istiyor deli gönül*(*ortağı mısın puşt), herkese şapur şupur bize yarebbi şükür müydü neydi bi laf var, o daha hoş.

edit: kendi başına kalan her şey anlamsızlaşır. yazılar da.