iki ayri meale gelir bu cifte kelime. bir tanesi bildiginiz kimimizin maharetle solunu kullanarak solak oldugu kimimizin sagini maharetle kullanip saglak oldugu organimizin yani elin golgesidir.
kelimenin bir de ikinci anlami var, el demek yabanci demek; ecbebi demek foregin demek. bir yabancinin golgesi acaba bizim hayatimizi nasil etkiler?
suphesiz etkilemistir. kah dogru kararlar almaya kah yalnis kararlar almaya sevketmistir. fakat toplama elemanlari kah maglubiyet kah muzafferiyet olsa da sonuc hep sifir degil midir?
sifirdir elbette.
ama nedense insan bir golgeleri takip ediyor. bu golgeler elbette bir yabanci. once ufukta soyle gorunuyor acaba bu ne diyorsunuz, sonra bilinmeyen cisim yaklastikca ne oldugunu az cok anlamaya gayret ediyorsunuz. kimisi tereddut edip o golgede takilip kaliyor ama cogu o golgeye bile takmadan esasi anlamak icin kosar gidiyor ve gozleri bir an korlesiyor.
sarhoslasiyor hic bir seyi kafasina takmiyor disarda yagmurlar yagsa bile vizgeliyor, usumek duygusu yok oluyor her yer karanlik bir gunesle aydinlaniyor.
ama...
ama...
zaman geciyor yabanci once bir tanidik oluyor bilindik bir diyar, her kaldirim tasini bile bildiginiz bir sehir iste tam anlamisken ve bilmisken tanidik olan yabanci aslina sirayet ediyor.
yabancinin aslina sirayet etmesi ilk once bir avuc yanan komur yemis gibi insanin icini yakiyor bir zaman sonra zaten yana yana yanacak bir sey kalmiyor susuzluktan gayri. onlar sonra bos kalmasin kadehler denip bir bardak bosalip digeri doluyor.
kisinin sifatina baygin ve bezginlik nakislanir.
arada sirada yanan bir kivilcim gozlere konumlanir cok nadir cakar sadece cogunlukla gozler perdelidir.
sonra agizda bir sarki oturur bir ordan bir ordan salincaklanir gidilir...
attığımız tarih de, çizdiğimiz o kalp de
silinmemiş duruyor, hepsi yerli yerinde
sen şarkılar söylerdin yatarken dizlerimde
o ağacın altını şimdi anıyor musun?
o güzel günler içim bilmem yanıyor musun?
bir bakar ki kisi kendisinin yabancisi olmustur.
ama ne yapalim bir hakikat var mi yok mu derken hayale donmek bir alinyazisi ise bu alin yazisinin yaninda bu laf-i guzaf kaliyor.
kelimenin bir de ikinci anlami var, el demek yabanci demek; ecbebi demek foregin demek. bir yabancinin golgesi acaba bizim hayatimizi nasil etkiler?
suphesiz etkilemistir. kah dogru kararlar almaya kah yalnis kararlar almaya sevketmistir. fakat toplama elemanlari kah maglubiyet kah muzafferiyet olsa da sonuc hep sifir degil midir?
sifirdir elbette.
ama nedense insan bir golgeleri takip ediyor. bu golgeler elbette bir yabanci. once ufukta soyle gorunuyor acaba bu ne diyorsunuz, sonra bilinmeyen cisim yaklastikca ne oldugunu az cok anlamaya gayret ediyorsunuz. kimisi tereddut edip o golgede takilip kaliyor ama cogu o golgeye bile takmadan esasi anlamak icin kosar gidiyor ve gozleri bir an korlesiyor.
sarhoslasiyor hic bir seyi kafasina takmiyor disarda yagmurlar yagsa bile vizgeliyor, usumek duygusu yok oluyor her yer karanlik bir gunesle aydinlaniyor.
ama...
ama...
zaman geciyor yabanci once bir tanidik oluyor bilindik bir diyar, her kaldirim tasini bile bildiginiz bir sehir iste tam anlamisken ve bilmisken tanidik olan yabanci aslina sirayet ediyor.
yabancinin aslina sirayet etmesi ilk once bir avuc yanan komur yemis gibi insanin icini yakiyor bir zaman sonra zaten yana yana yanacak bir sey kalmiyor susuzluktan gayri. onlar sonra bos kalmasin kadehler denip bir bardak bosalip digeri doluyor.
kisinin sifatina baygin ve bezginlik nakislanir.
arada sirada yanan bir kivilcim gozlere konumlanir cok nadir cakar sadece cogunlukla gozler perdelidir.
sonra agizda bir sarki oturur bir ordan bir ordan salincaklanir gidilir...
attığımız tarih de, çizdiğimiz o kalp de
silinmemiş duruyor, hepsi yerli yerinde
sen şarkılar söylerdin yatarken dizlerimde
o ağacın altını şimdi anıyor musun?
o güzel günler içim bilmem yanıyor musun?
bir bakar ki kisi kendisinin yabancisi olmustur.
ama ne yapalim bir hakikat var mi yok mu derken hayale donmek bir alinyazisi ise bu alin yazisinin yaninda bu laf-i guzaf kaliyor.