Laneth

aklıma nedense nilüfer'in göreceksin kendine şarkısının sözlerini getirdi birden bire. bu aslında günümüz deyimiyle cover o zaman ki deyimle aranjman bir şarkıydı. ne diyordu bakalım o şarkıda;

çocukluk rüyanda
elele okul yolunda
aniden başlayan
ilk gönül macerasında
aşkına inanmayıp
akan gözyaşımda
görecek göreceksin kendini
o kırılan aynada
beni ve ölümsüz sevgimi
mutluluk arayan
her genç kızın hülyasında
sevgiyi inkar eden
bu bencil ve nankör dünyada
köşesine büzülmüş
hayattan korkanlarda

evet insan kendini mağlubiyetlerinde yenilgilerinde tanır. zaferler sadece cilalardan başka birşey değildir. ben yaptım kazandım olmaktır.

ama yenilmek ve kaybetmek. gıdım gıdım biriktirdiğin herşey önce en kıymetli hazinen zamanı kaybetmek.

yaşadığın kadar yaşayacağının garantisi olmadığı yarına sağ çıkmaya garantin olmadığının içten içe bilmenin vermiş olduğu mahcubiyet.

yeniden başlamak yeniden başlamak gün gelip artık yeniden başlayamamak.

ham demir örste dövüle dövüle işe yarar hale gelir. ama dövülmeyen ve yanmayan bir demir bir işe yaramaz ki.

insanda oyula oyula kendini tanır.

kaybede kaybede elindekilerin kıymetini anlar.

tamahkarlıktan vazgeçer.

bir çok zaman iş işten çoktan geçmiştir.

ama bazı zamanlar ise iş işten geçmemiştir.

herkesin hata bir yapma sansı vardır.

ama aynı hata birden fazla yapilirsa alıskanlık olur ve kişi kendini fazla tanir.

fazla tanımasi ile olgunluk cürüklüğe tahvil olur.

işte böyle bir şey işte bana cağristi.