kendiölenlerden haber yok. bugün aramadılar mesela.
kendi kendilerine öldüler onlar. kendine ölmek nasıl birşeyse işte ondan. hiçbir yolun yolcusu değildiler, kahraman olmadılar. kimse arkalarından ağlamadı, mezartaşlarına kimse sarılmadı. kendilerine öldüler..
arzulu ölümlerden akarak geçtikleri köprüye dönüp bakmaya çekinenler onlar. göz kapakları açıldığında suların altında kalsa da sıratlarını terketmeyen ölüler. gitmiş olmanın verdiği tarifsiz hırçınlık, utançtan değil ateşten kızaran yüzler..
bugün aramadılar. (ç)aldırmadılar bile. anlaşılan yerlerinde rahatlar. hayır. aramaya korktular. ahizeden dökülen hıçkırıklar, harf diziminden ibaret his taslaklarından bıktığımı biliyor olmalılar. günaydın demiyorlar sabahları -ki orada gün ne anlama geliyorsa- yahut rã»ya dilemiyorlar sızı(ntı)lı vermut gecelerinde. aramıyor değil arayamıyorlar. kendi düşenlerin ağlayamadığı gibi, onlar da arayamıyorlar çünkü kendiölenlerden melek olmuyor bildikbileli. bir yerlerde sızıp ölüyorlar kırık şişelerden kendi kanlarını içerek ve affetmezken elini karanlığa sokan bir çocuğu bile, affetmiyor onları da tanrı elbette..
öldürülenler arıyor arada sırada. kendiölenlerden haber veriyorlar. iyi diyorlar, kötü diyorlar. özlediklerini söylüyorlar da sormuyorlar neden diye. neden öldük demiyorlar, öldürdün demiyorlar. bir kez deseler ah bir kez, rahatlar insan. öldürdüm ulan der, iyi yaptım der de, demiyorlar işte. telefondan sızan sessizlikler bu kez. solukları bile yok. arayıp dinliyorlar sadece. sus anlatıyorlar, can acıtıyorlar. yara (g)izli numara. öyle ya açmamak gerek bilmediğin numaraları lakin böyle yazıyor sönesice ekranlar aradıklarında.
***
ölse biri. ama yakından biri. çok ölse, acıdan öldürecek kadar ölse. özlenir başta. +bir tabak konmaya devam edilir sofraya, vitrindeki filanca güzelmiş, hediye alsam mı diye düşünülür ilk etapta. alışılır zamanla. düşte görmek için fotoğraflarla uyumaya başlanır. sabah mahmurluğuyla düş gerçek sanılır, farkına varıldığında hıçkır ağlanır.
öldürülse biri. insanı katilin katili edecek kadar öldürülse. özlenir elbet, özlemez mi insan. adliye arşınlanır, intikam perçinlenir. en masum hali gelir geceleri, ona ilerleyen siyah gölgeleri kovalarsın rã»yalarında, kan ter uyanırsın..
öldürsen. candan birini. intihar ediyor gibi öldürsen. acıdan öldürecek kadar ölür. katilin katili edecek kadar ölür. artık fotoğrafına bakmasan da senin kabusun olur, emin ol sen görmesen de o seni görür...
kendi kendilerine öldüler onlar. kendine ölmek nasıl birşeyse işte ondan. hiçbir yolun yolcusu değildiler, kahraman olmadılar. kimse arkalarından ağlamadı, mezartaşlarına kimse sarılmadı. kendilerine öldüler..
arzulu ölümlerden akarak geçtikleri köprüye dönüp bakmaya çekinenler onlar. göz kapakları açıldığında suların altında kalsa da sıratlarını terketmeyen ölüler. gitmiş olmanın verdiği tarifsiz hırçınlık, utançtan değil ateşten kızaran yüzler..
bugün aramadılar. (ç)aldırmadılar bile. anlaşılan yerlerinde rahatlar. hayır. aramaya korktular. ahizeden dökülen hıçkırıklar, harf diziminden ibaret his taslaklarından bıktığımı biliyor olmalılar. günaydın demiyorlar sabahları -ki orada gün ne anlama geliyorsa- yahut rã»ya dilemiyorlar sızı(ntı)lı vermut gecelerinde. aramıyor değil arayamıyorlar. kendi düşenlerin ağlayamadığı gibi, onlar da arayamıyorlar çünkü kendiölenlerden melek olmuyor bildikbileli. bir yerlerde sızıp ölüyorlar kırık şişelerden kendi kanlarını içerek ve affetmezken elini karanlığa sokan bir çocuğu bile, affetmiyor onları da tanrı elbette..
öldürülenler arıyor arada sırada. kendiölenlerden haber veriyorlar. iyi diyorlar, kötü diyorlar. özlediklerini söylüyorlar da sormuyorlar neden diye. neden öldük demiyorlar, öldürdün demiyorlar. bir kez deseler ah bir kez, rahatlar insan. öldürdüm ulan der, iyi yaptım der de, demiyorlar işte. telefondan sızan sessizlikler bu kez. solukları bile yok. arayıp dinliyorlar sadece. sus anlatıyorlar, can acıtıyorlar. yara (g)izli numara. öyle ya açmamak gerek bilmediğin numaraları lakin böyle yazıyor sönesice ekranlar aradıklarında.
***
ölse biri. ama yakından biri. çok ölse, acıdan öldürecek kadar ölse. özlenir başta. +bir tabak konmaya devam edilir sofraya, vitrindeki filanca güzelmiş, hediye alsam mı diye düşünülür ilk etapta. alışılır zamanla. düşte görmek için fotoğraflarla uyumaya başlanır. sabah mahmurluğuyla düş gerçek sanılır, farkına varıldığında hıçkır ağlanır.
öldürülse biri. insanı katilin katili edecek kadar öldürülse. özlenir elbet, özlemez mi insan. adliye arşınlanır, intikam perçinlenir. en masum hali gelir geceleri, ona ilerleyen siyah gölgeleri kovalarsın rã»yalarında, kan ter uyanırsın..
öldürsen. candan birini. intihar ediyor gibi öldürsen. acıdan öldürecek kadar ölür. katilin katili edecek kadar ölür. artık fotoğrafına bakmasan da senin kabusun olur, emin ol sen görmesen de o seni görür...