'paşaa, paşaaa... senden büyük allah var!'
diyordu bir türk filminin bir sahnesinde, oğlunu günahsız yere hapse atan paşaya isyan eden baba. baba düşmanını biliyordu da karşısına geçip yumruğunu sallıyordu.
bugünlerde oğlunu yeni şehit vermiş bir babanın yüreğine oturan bir acaba var. 'acaba oğlum uğruna savaştığı ve can verdiği devletinin ihanetine mi uğradı?' diye geçiyor aklından. ama aklı bu sırra eremiyor bir türlü. belki dudaklarını kemiriyor, dişlerini sıkıyor. gerçekleri öğrense paşanın karşısına geçse; paşaaaaa! diye haykırsa... yüreği bu acıya dayanabilecek belki. baba büyük ihtimalle bir cümle kuramıyor. sadece kalbi daralıyor ve çaresizce gözyaşı döküyor.
kendimizi avutmak için olanlara değil olması gerekenlere inanabiliriz. yüce türk milleti'nin ona kol kanat geren devlet babasının evinde, sınırları çizilmiş mutlu bir hayat sürdürdüğüne, bu evi muhteşem zeka ve son teknolojiyle donanmış ultra kahramanlar tarafından korunduğuna, herekesin dürüst ve namuslu olduğuna inanbiliriz. bizim için bizden daha iyisini düşüneceğine iman ettiğimiz bir sisteme teslim olup, sistem bizi çarkında ezmediği sürece mutlu mesut yaşayabiliriz. öyle yapıyoruz zaten.
ta ki bir babanın yüreğine bu acı ve bu şüphe düşüyor. ta ki birileri kalleşliklerini yüzsüzce savunuyor. bu kadarına dayanamıyor vicdanımız. ateş düştüğü yeri yakarken sıcağı bize ulaşıyor. artık söylenenlerin hiçbirine inanası gelmiyor insanın. kantarın topuzu kaçıyor.
bir babayı ve anneyi gözlerinin nurundan ayırmayı gerektirecek çok kutsal amaç nedir? devlet midir her geçen gün tepemizde devleşip bizi ışıksız bırakan? kanımı akıtacak kadar gözü dönmüşcesine hizmet ettikleri hangi kutsal amaç ki, benim yararıma ve beni nefessiz bırakıyor? düşmanını bile bilemeyecek düşmanıyla bile savaşamayacak hale geliyor.
paşa... omzundaki apoletlerinin ağırlığı kadar vicdanının ağırlığı oldu mu üzerinde? tüm insanların iyiliğine istemek ve bu uğurda çalışmak ne hafif bir iş ki böyle oyunlar oynamaya vaktiniz kalıyor. siz ve sizin gibi babaları- anaları oğullarından ayıran tüm paşalar, sizden büyükle tez vakitte tanışmanızı dilerim. hepimizin iyiliği için.
diyordu bir türk filminin bir sahnesinde, oğlunu günahsız yere hapse atan paşaya isyan eden baba. baba düşmanını biliyordu da karşısına geçip yumruğunu sallıyordu.
bugünlerde oğlunu yeni şehit vermiş bir babanın yüreğine oturan bir acaba var. 'acaba oğlum uğruna savaştığı ve can verdiği devletinin ihanetine mi uğradı?' diye geçiyor aklından. ama aklı bu sırra eremiyor bir türlü. belki dudaklarını kemiriyor, dişlerini sıkıyor. gerçekleri öğrense paşanın karşısına geçse; paşaaaaa! diye haykırsa... yüreği bu acıya dayanabilecek belki. baba büyük ihtimalle bir cümle kuramıyor. sadece kalbi daralıyor ve çaresizce gözyaşı döküyor.
kendimizi avutmak için olanlara değil olması gerekenlere inanabiliriz. yüce türk milleti'nin ona kol kanat geren devlet babasının evinde, sınırları çizilmiş mutlu bir hayat sürdürdüğüne, bu evi muhteşem zeka ve son teknolojiyle donanmış ultra kahramanlar tarafından korunduğuna, herekesin dürüst ve namuslu olduğuna inanbiliriz. bizim için bizden daha iyisini düşüneceğine iman ettiğimiz bir sisteme teslim olup, sistem bizi çarkında ezmediği sürece mutlu mesut yaşayabiliriz. öyle yapıyoruz zaten.
ta ki bir babanın yüreğine bu acı ve bu şüphe düşüyor. ta ki birileri kalleşliklerini yüzsüzce savunuyor. bu kadarına dayanamıyor vicdanımız. ateş düştüğü yeri yakarken sıcağı bize ulaşıyor. artık söylenenlerin hiçbirine inanası gelmiyor insanın. kantarın topuzu kaçıyor.
bir babayı ve anneyi gözlerinin nurundan ayırmayı gerektirecek çok kutsal amaç nedir? devlet midir her geçen gün tepemizde devleşip bizi ışıksız bırakan? kanımı akıtacak kadar gözü dönmüşcesine hizmet ettikleri hangi kutsal amaç ki, benim yararıma ve beni nefessiz bırakıyor? düşmanını bile bilemeyecek düşmanıyla bile savaşamayacak hale geliyor.
paşa... omzundaki apoletlerinin ağırlığı kadar vicdanının ağırlığı oldu mu üzerinde? tüm insanların iyiliğine istemek ve bu uğurda çalışmak ne hafif bir iş ki böyle oyunlar oynamaya vaktiniz kalıyor. siz ve sizin gibi babaları- anaları oğullarından ayıran tüm paşalar, sizden büyükle tez vakitte tanışmanızı dilerim. hepimizin iyiliği için.