cahit berkay ve grup zan'ın beraber çalıştıkları toprak adlı albümden bir parça; bildiğin enstrümantal.

robbiefowler dert dinliyor'daki derdimi yazarken de, cevabı okurken de, içerken de, sigaramı yakarken de dinliyordum. neden? çünkü, bok var. harbiden bok var. öyle loop'a alınacak bir eser değil çünkü. yazdıklarımı zor görürken, dün geceden beri içmemden mütevellit isko'dan 'siktir git yat' lafını almış, ve bunu da gelip buraya yazmışken, perihan mağden'in egosal patlamalarına tilt olup, yazdıklarına 'yürü be yavrum' derken, gözaltlarım yanarken dahi bu sikinlirik şeyi yazmaya devam ederken ve fonda ''ardakalan'' çalarken ben hiç duygusal olmuyorum. neden? 'tanrı'ya sorulacak tek soru'm bu da ondan.

''ne de olsa enstrümantaldir gözyaşları..'' diyerek, sikmiş bırakmış bazı bünyeleri adam; ne diyeyim. flu mu olayım? duygusuz oldum birader. 1.5 kilo rakı içtim, üzerine bira içiyorum, ve gelip buraya yazıyorum, egosal sorunlarım var mı diyeyim, nedir?

demişim. inanmayın. marangoz arıyorum ben hala..