'ne lan bu yasmin levy aşkı, ha' diyen adamlar mevcut da, sallamıyorum. hayır, me voy ile başlayan yolculuk, arkadaşın birtakım haftalar önce attığı naci en alamo ile daha da depreşip, aziza ile yarışır olmuştu yasmin; ki geçti artık. tamam, aziza'yı da es geçmiyor bu statik bünye, ama yine de yasmin diyor, hala me voy, diyor, hala 'alma sangra', diyor. yasmin'in depreşmesinde robbiefowler'dan duyduğum ve beni kanser eden o haberin de etkisi yadsınamaz; gelemiyorum ama, telefon bağlantısı kurmama avea bile engel olamaz.

şarkıyı anlatacaktım ben, lakin çoktan aurası değişti ortamın; az ötede bir çingene kız mı ağlıyor? (yok artık) şarkıya verilen isim ise bir garip; hani ispanyolca bilsem ve şarkıyı uzaktan kessem şöyle, 'neşeli bir şey sanıp, baksana adına' der, büyük umutlarla indirir, sonra şok olur, sonra 'koyduğunuz isme sıçayım arkadaş' derdim de, obskurantizm'de ah muhsin ünlü ile yarışa mı girdi, yoksa bilinmedik bir anlamı var la alegria'nın hiçbir fikrim yok. tamamen şarkının beni sikertmesinden mütevellit sallayıp duruyorum ama, destekli olduğunu var sayıyorum.

''yazamayacağım, artık eylem...'' - cesare pavese (son cümlesiydi)