öncelikle bu şiirin masonlukla bir alaksası yoktur diyerek zatımın mason olmadığını beyan ederim.

sululuğu bir kenara atarak -suluk değil canım evladım- carl sandburg yazmış olduğu bu şiir derşn realizim karşışında tuzla buz olan sürrealizm'in bir yansımasıdır bu şiir.

biraz tevekkül ama içten ice hissedilen ağlasam mı gülsem mi vardır.

fazla teferruata gerek yok okurken ne anlıyorsanız o meale gelir bu şiir;

kendimi öldürmeyi düşündüm, ben olup olacağım bir duvarcı,
sen eczanesi olan bir adamı seven bir kadınsın diye.
alıştım, umurumda değil; tuğlaları eskisinden daha düzgün diziyorum
ve şarkı söylüyorum inceden, elimde mala, öğleden sonraları.
güneş gözlerime gelip de merdiven titrerse altımda ve tuğlaları da
yanlış yere koyarsam, anla ki seni düşünüyorum.