nezdimde bir romanın ilk cümlesi kadar kıymetli ve önemlidir. nasıl başladığının pek bir önemi yok yani. son uca bakarım ben. başlarken yalpaladığın yolun sonunda çizgini koruyabilmiş ve güzel bir hareketle sonlandırmışsan yürüyüşünü, senden kralı, senden kraliçesi yok gözümde.
kendim de riayet etmeye çalışırım buna. zaten oldum olası safradan eleştiri sallayanlardan hazzetmemişken, 'sen önce kendine bak' cümlesinin bir topa çarpan raket gibi kulağıma çalınmaması için bu hassasiyeti kendi yazılarıma da göstermem gerekmez mi? gerekir.
her yazdığımı beğenmem fakat beğendiğim her yazının sonu güzeldir muhakkak. hatta öyle ki, vasat bir yazıya güzel bir son kondurarak kendimi kandırdığım çok olmuştur. o değil de şimdi göt gibi kaldık ha, nasıl bitireceğim bu yazıyı ben. bütün gözler son cümlemin üstündeyken?
kendim de riayet etmeye çalışırım buna. zaten oldum olası safradan eleştiri sallayanlardan hazzetmemişken, 'sen önce kendine bak' cümlesinin bir topa çarpan raket gibi kulağıma çalınmaması için bu hassasiyeti kendi yazılarıma da göstermem gerekmez mi? gerekir.
her yazdığımı beğenmem fakat beğendiğim her yazının sonu güzeldir muhakkak. hatta öyle ki, vasat bir yazıya güzel bir son kondurarak kendimi kandırdığım çok olmuştur. o değil de şimdi göt gibi kaldık ha, nasıl bitireceğim bu yazıyı ben. bütün gözler son cümlemin üstündeyken?