ben aslında hiç televizyon izlemem. valla bak. arada bi zap yaparken bakıyorum bu diziye de. bazen denk geliyo öyle bi de annem izlerken mecburen izliyorum. neyse söyliyim dedim.

evde tamamen gereksiz bi varlık olan ayşesiyle, garip bi şekilde çirkinleşme sürecine tanık olduğum leylası, yüzsüzlüğün dibine vuran neclası, çirkef paragöz cingöz, ama aslında iyi kız ferhundesi, mükemmel ötesi çift fikret ve tahsini, kaşlarının hastası olduğum, her evladının felaketinden sonra çatınca uçları alnına kadar çıkabilen ali rıza beyisiyle güzel olabilecekken, olamamış bir dizi. romanı okumadım gerçi ama, bu kadar bayık değildir herhalde. hem zaten fizik kurallarına da aykırı.o kadar disiplin, gelenek görenek, sofra adabı, babaya kahve yapmalar derken, nedir bu olanlar diyor, en fazla yapabildiği bohuğ bohuğ diye kalın bi sesle ağlamakta olan babanın dramını izliyoruz.allahım diyorum iyi ki böyle bi ailenin çocuğu değilim. herkes birbiriyle bakışıyo anasını satim, imalı imalı gerginlik dizboyu ayşe de salağa yatıyo ama anlıyo aslında herşeyi. böyle bişey işte, bunlardan farklı gelişmeler olursa ben söylerim izlemenize gerek yok. ha en fazla nolur, evdeki her birey ayrı bi meziyetle ali rıza bey i uyutup halt işlemeye devam ederler. bu olur yani.