bir çok filozofa farklı yollarda yürüseler de fenerlik etmiş ama, babalığını freud a psikanalizin oluşumunda yapmış olan arthur schopenhauer, aşkın metafiziğinde neferliğini yaptığı görüşlerini, birbirini seven iki insanın çok özel ve bireysel tutkularının nedenini açıklayarak yapılandırır. karşı cinsler arasındaki tutkuyu meydana gelmek, kendini gerçekleştirmek ve fenomenler dünyasında nesneleşmek isteyen her idea gibi (planton'un idealarından) , iki bireyin birleşmesinden oluşacak olan, yeni bireyin yani bütün ideaların en büyüğünün bu amaçlar için güttüğü karşı konulamaz hırs olarak tanımlar.karşılıklı çekicilik bu yeni bireyin doğanın kendi seleksiyonunda var olmayı başarabilecek ve sağlıklı olarak hayatta kalma ve türü devam ettirme görevlerini üstelenebilcek donanımda olmasını sağlıyacak bireyler arasında oluşturduğundan bahseder. ve bunu yaş, sağlık, iskelet yapısı, etin dolgunluğunun kıvamı derken, yüz güzelliği şeklinde listeler lakin tüm bunları seçici seçilmiş olarak gördüğü erkeğin karnından konuşarak yapmayı sürdürür.

diyalektik ve tarihsel materyalizmin, filozofun eserlerini vermeye başladığı dönem itibariyle ( ki bu 1800 lerin ortarına takabül eder) söz konusu kişininde sınıfı olan burjuvanın gözünden düşmüş olması, iradeyi aklın dışına atarak,onu yeniden konumlama ve tanımlama çabası yerini, arthur schopenhauer'da bedende bulmuş oraya yerleşmiş ve sinsice kendini isteklerde ifade etmiştir. ancak tüm gücüyle de doyuma ulaşmanın tatmin yolarını aramaya başlamış ve en temelinde ikili ilişkilerin yer aldığı tüm toplumsal ilişkiler bu tatmin için kendisi tarafıdan şekillendirilmiştir bu hazzı sıvazlama felsefesinde.çünkü der " doğa sadece fiziksel olanı tanır ve bilir, ahliki olanı değil; hatta kendisi ile ahlak arasında tayin edici uzlaşmaz bir çeklişki vardır."