hiçbir jeff buckley albümünde bulunmayan [so real yüzünden albümdem çıkartılsa da, cef'in ölümünden sonra araya sıkıştırdılar, grace'e yani), jeff'in en güzel, en duygusal, en bi' ağlatan şarkısı, pardon şaheseri. stüdyo versiyonu değil de, live versiyonu dinlenmeli. dinleyip de, içmeli; içerken 'yok be jeff, unutulmuyor mnskym' denmeli..

oh my tears fall down as i tried to forget
the love was a joke from the day that we met
all of the words all of her men
all of my pain when i think back to when
remember her hair as it shone in the sun
the smell of the bed when i knew what she'd done
tell yourself over and over you wont ever need her again

kısmında artık dayanamam ben. 'yeter lan, iki saattir zor tutuyorum kendimi' deyip, jeff'in o enfes sesi eşliğinde iner göz yaşları. ah ulan, böyle şarkı mı olur jeff.. jeff duy beni lan, aloo! buckley düşsün kafana jeff..