anne tribidir bu. ve siz bi gün "ulan ayıp diye bişi var, bi daha benim arkadaşlarımı rencide etme bak!" diye isyan edebildiğiniz ergenlik yaşına gelinceye dek, anneniz tarafından, sevmediği arkadaşlarınıza itinayla uygulanmıştır. yalnız bu arkadaşların bi de zaten rencide olmayan modelleri vardır ki her çocuklukta bi tane bulunmuştur bunlardan da. nedense iki taraf da, anne ile arkadaş arasında kalıp da utançtan utanca köprüler kuran o çocuk kadar rahatsızlık duymaz bu diyaloglardan;

- yavrum senin evin barkın yok mu?
- var zülfiye teyze. evsiz insan olur mu eheh.
- e arada sırada uğrasan diyorum.
- kardeşim filan yok ya sıkılıyorum evde ben.
- annen baban merak etmiyo mu hiç seni?
- edemezler. çalışıyolar çünkü ahuaha. kurabiyeler de güzelmiş.
- sus da zıkkımlan bari.