ihsan oktay anar'ın şahsi kanaatlerime göre en başarılı romanı. tasavvufun insanı cezbeden enerjisi ile kainatın varoluşunu bütünleştiren ve musikinin bu enerjinin olmazsa olmazı olduğunu gözler önüne seren bir yapıt.
''hakikati görenin başka hiçbir şeyi görmesine gerek yoktur''
''... ama kör olmasına rağmen hiçbir şey görmüyor değildi. gözlerinin ona gösterdiği yegane şey, o uçsuz bucaksız karanlıktı. tıpkı sessizliği dinleyen eflatun gibi kahin de sustu. belki de susmak gerçeği anlatmanın tek yoluydu.''
''hakikati görenin başka hiçbir şeyi görmesine gerek yoktur''
''... ama kör olmasına rağmen hiçbir şey görmüyor değildi. gözlerinin ona gösterdiği yegane şey, o uçsuz bucaksız karanlıktı. tıpkı sessizliği dinleyen eflatun gibi kahin de sustu. belki de susmak gerçeği anlatmanın tek yoluydu.''