şiir nedir bilmeden, serbest şiirin en önemli örneklerinden birini, her sabah icra ederken farkında olmadan, hakkında söz verdiğimiz eylem. kime?

andımızın meşhur dizesinden bahsediyorum efendim. ne diyordu?
"küçüklerimi korumak
büyüklerimi saymak..." (bu sıra çok önemli)

4-c sınıfındayım, bu okula geleli henüz birkaç hafta ya olmuş ya da olmamış. oturduğum sokaktan komşum ve arkadaşım olan bir çocuk var, bu yeni okulumda okuyan. her teneffüs onunlayım, ayak uyduramamışım yeni sınıfa. adına selim diyelim. canım selim.

öğle teneffüsü denen ve aslında çoğu öğrencinin beslenmesini kendisine sakladığı, bizimse daha fazla oyun oynamak adına, beslenmeyi ilk teneffüs yediğimiz koca 40 dakika başladı. hemen selim'in sınıfına doğru yola koyuldum. bir alt katta onun sınıfı. 3-a'ya gidiyor. "kendinden küçük çocukla oyun oynuyor" gibi laflar kulağıma gelmiyor değil, ama umursamıyorum. oyun bu. çocuklar için. çocuğun yaşı olur mu hiç?

merdivenleri ikişer ikişer iniyorum, hep yaptığım ve çok sevdiğim gibi. günün birinde tökezleyip kafayı yarmadığıma hala şükrederim. ne göreyim? bizden irice iki çocuk selim'i duvarın köşesine kıstırmış itip kakıyorlar. üzerlerinde ortaokul üniforması olan iki çocuk...

hemen gidip çıkışıyorum: "ne oluyor?" diye. cevap gecikmiyor:
"sana ne lan?"
"ne demek sana ne? o benim kardeşim sayılır" diyorum.
nuri alço kılıklılar, ikimize birden girişip epey hırpalıyorlar bizi. hala selimle hatırlayıp çocuk öfkemize geri döneriz. öğretmemişler ki bize terbiyesizlik, bir parça da olsa. vurmuyoruz, kendimizi koruyoruz. nöbetçi öğretmen geliyor sonunda, alıyor bu haylazları elimizden (ironiye bak).

selim'e diyorum ki:
"oğlum, her sabah and içiyorduk, küçükleri koruyacağımıza söz vererek. sözümü tutamamıştım ben". selim de:
"olur mu abi, bir satır sonra ne diyor? 'büyüklerimi saymak' değil mi? hukukçusun, bilirsin; sonra gelen kural, önce gelen kurala tekaddüm eder (ondan önce gelir). sen, andına sadık kaldın"