kurucusu bertolt brecht olan ve geleneksel tiyatro ile karşılaştırıldığında teknikleri her açıdan farklı olan daha çok siyasal anlatımlar için kullanışlı tiyatro türü. kabaca özetlemek gerekirse epik tiyatro seyirciye "seyirci uyuma, delikanlı seyirci ayağa kalk" diye seslenir. seyricinin masal dinler gibi oyunu izlemesine karşı yabancılaştırma efektleri kullanılır, çok zaman seyirciyi oyuna katmanın farklı yolları zorlanır (sahne dışına çıkmak, dekor kullanmamak gibi). efendim, niye böyle yapılır? şöyle ki brecht'in bir hollywood tanımı vardır:
- hollywood bütün numaraları bilen yaşlı bir yosmadır.
hollywood'un en temel numarası, klasik tiyatrodan aparılmış özdeşleştirme kuralıdır. buna göre seyirci oyun ya da filmde kendine en yakın karaktere (tabii ki birinci erkek ve kadın roller) odaklanır ve kendisini onunla özdeşleştirir. böylece kahramanın başarıları onun olur, oyundan ya da filmden zafer kazanmış, boşalmış olarak çıkar. yan etkisi ise mal olma durumudur. çünkü orada oyun oynanır, film oynatılırken dışarıda ne filmler dönüyordur kimbilir. işte bu durumu kırmak, seyirciyi uyandırmak için yabancılaştırma ilkesi kullanılır.
esasen epik tiyatronun kökleri ansamble geleneğidir, devrimci yükseliş döneminde (1917-22) almanya'da 200 tane ansamble tiyatro grubu vardır. bunlar almanya'yı köy köy dolaşarak ve tabii şehirlerde buldukları her yerde oyunlarını oynarlar, seyirciyi bir şekilde oyuna katarlar, öyle ki oyunların bir çoğu miting biçiminde geçer. epik tiyatronun kökleri buradadır.
uzatmayayım efendim; seyirciyi mal değil insan olarak gören tiyatro biçimine epik denir.