yeğenlerim var minik minik. ikizler. o sırada teyzem mutfakta yemek hazırlamakta, kızlar korku filmi izlemekte...
-annneee kolkuyoluuuzz
-korkmayın yavrum
-tamaaam
-annneee kolkalım mııı
-korkmayın
-ama kolkuyoluuuz
kurban olurum ben bunlara lan.
tam olarak çocuklarla girişilmiş sayılmasa da sokakta yürürken denk geldiğim bir diyaloğu şimdi insanlıkla paylaşmaktan onur duyuyorum (belirtmek isterim ki bu diyalog küçük erkek çocuklar arasında geçmektedir, evet erkek)
-yaa ali evcilik oynayalım
-off iyi. ben baba olucam.
-ya yok ben baba olucam.
-tamam ben de köpek olucam... ne köpeği.. anne olucam...
*ey ben köpek olucam*
cumartesi günü mesailerinde çalışanların ofise çocuklarını getirmeleri çok ama çok serbest.
masa etrafında dönen bir çift ikiz, olanca hızlarıyla koşturuyorlar.
- ne yapıyorsunuz siz bakalım, dikkatim dağılıyor bak. kalsiyum üç klor bağlar mıymış be?
- yarışma bu.
- öyle mi? hanginiz önde?
ben öndeyim dedi birisi. hala koşmaya devam ediyorlar toplantı masasının etrafında.
- hayır, ben öndeyim.
- hayır, ben.
- ben öndeyim.
- hayır, ben öndeyim. baksana. beni yakalamaya çalışıyorsun.
- hayır, ben senden kaçıyorum.
- ben öndeyim. ben yeniyorum.
we are winning, don't forget. aylar oldu, kafamın içinde hala dönüyorlar.
