bu kez de tanrı bizden yana. şüphe götürmeyen bir şekilde aramızda gerçek duygulardan bir ağ var. böyle hissetmek her zaman keyfimi yerine getirmiştir. sanki bu duyguların arkasında bilinmeyen gizli güçler var da bir tek ben seziyorum. beni hareket ettiren, sonra sabit tutan, seni bana getirten, ayıran ve tekrar bana getiren. kendi denklemini kendi çözümü içinde bir problem gibi veren hayatın karşısına "bu gizli güçler" ile çıkmak, ne keyif ama! yaşamak, beklerken bile.

önceleri bildiğimizi sandığımız ama sonrasında bizi şaşkınlık içinde tek başına bırakan zalimliktir zaman. sonrasında çok zor idrak ettiğim ve zihnimin karanlık koridorlarında hüküm süren gizemdir. daha sonra tam da arkamı dönüp giderken beni yeniden baştan çıkartan cazibedir. en sonunda kavramsal sancılardan mutlu anların sanatını icra ederken hayran bıraktıran tanımsızlıktır zaman. bazen zaman senin gidişinle gelişin arasında sıkışan bir dünyanın yaşam kaynağıdır. gelişlerin ile sözleşmiş gidişlerini sonsuz bir imtihanmış gibi gösteren bir lanettir bazende.

yine de sen geleceksin diye yine unutacağım zamanın aldıklarını ve belki zamanın kendisini. bir "an" için günlerce belkide aylarca tasarlar, harekete geçer ve yorulursun, ölüme dahi yaklaşırsın. ama o an geldiğinde hepsini unutursun. işte o an için beklerken seni, zaman yanımda. belki de benden yana.

geliyorsun sonunda. yaşamımın anlamını temsil etmek için, belki acizliğimi bana bildirmek için, belki anlamsızlığa anlam katmak için. belki sadece sevmek belki sevdirmek için, kaderimi, gücümü ve eksik kalışlarımı yanına alarak. bekliyorum.