denge noktasına eşit uzaklıkta olan iki kolun ucuna aynı ya da farklı ağırlıkların oturtuması prensibiyle hareket eden basit makina. stop.
hadi yapma, hiç bunları düşünmedin bir tahterevalli hakkında. hatta o daha çok tahtarevalli hatta tattaravalliydi senin için.uzun zamandır bir tahtervalli görmedin. görmüşsen de dikkat etmedin zaten . ama bir cümle gördün:
`tahterevalliye tek başına binen aşağıda durmayı hak eder`.
bizim mahalledeki sincap burunlu erhan'la tahtarevallide kıç zıplatmaca yapardık. kıç zıplatmaca. bu adı ben şimdi koydum. nedense onun çilli, basık, minik burnuna takıktım. bu duyguyu en çok tahtaerevallide hissederdim. yerdeyken burnuna bakar ve tüm gücümle bacaklarımı kasıp yukarı zıplatırdım. bu arada olan benim kıça oludu tabi. sonra çilli sonra ben. sonra erhan bırakıp giderdi. bazen de ben. o zaman burnunu görmez oludum, yeniden binene kadar. çillinin yerinde koca bir kaya olsaydı ben hep yukarda kalsaydım diye hayaller, sonre vazgeçerdim. inip çıkmaynca kıçın acımayınca ne zevki kalırdı ki? hele erhan'ın burnunu görmeyince...
büyüdük. huzur arıyoruz. dinginlik, denge..vs.
yalan. işimiz ve derdimiz hala tahteravvallide bizi zıplatacak çilli bir burun görüntüsü.
kaosa mecbur hayatta uydurduğumuz ütopya, kurduğumuz bir hayal olsun denge. hayal dedik ya; gerçekleşmesi, bir dondurmanın erimesi gibidir. zamanımızı dengeye ulaşmakla harcıyoruz. dönüm noktalaraımız ve heyecanlarımız da dengeyi bozduğumuz anlardan oluşuyor. alçalıyoruz ve yükseliyoruz. alçal, en dipteyken sıçra ; yüksel, en tepedeyken, bırak kendini. yaşamak böyle güzel. peki tek başına mümkün mü?
mümkün. elimizde tahterevallimiz olsun yeterki. bir yana aşkı koydu misal. karşısına ihaneti koymazsak, aşk yerde kalır. aşkı yükseletecek olan ihanetin varlığı ya da -hafifleterek söylersek- gerçekleşme ihtimalidir. örnekler çoğalabilir, nankörlükle vefa; hoşgörüyle anlayışsızlık, adalet ve zulüm tahtarevallimizde oturuyorlar. onların denge arayışındaki ufak dokunuşlarımız da hayatımızın seyrini belirliyor. içimizdeki sürüp giden bu oyun hiç bitmeyecek. ölüm durağına kadar.
mahcubiyetten kızaran yanağa arsızca sürülen dudak, gölgelere basmaya uğraşan adımlar, gece ve gündüzün kovalamcasında kendini siyaha satmak zorunda kalan renkler... insan olmaya çalışanlar, yalnız kalmaya uğraşanlar. bulanlar, kaybedenler. kaybedip bulmayı iş edinenler. inişler ve çıkışlar.tahterevalli, hayatın özeti.
hadi yapma, hiç bunları düşünmedin bir tahterevalli hakkında. hatta o daha çok tahtarevalli hatta tattaravalliydi senin için.uzun zamandır bir tahtervalli görmedin. görmüşsen de dikkat etmedin zaten . ama bir cümle gördün:
`tahterevalliye tek başına binen aşağıda durmayı hak eder`.
bizim mahalledeki sincap burunlu erhan'la tahtarevallide kıç zıplatmaca yapardık. kıç zıplatmaca. bu adı ben şimdi koydum. nedense onun çilli, basık, minik burnuna takıktım. bu duyguyu en çok tahtaerevallide hissederdim. yerdeyken burnuna bakar ve tüm gücümle bacaklarımı kasıp yukarı zıplatırdım. bu arada olan benim kıça oludu tabi. sonra çilli sonra ben. sonra erhan bırakıp giderdi. bazen de ben. o zaman burnunu görmez oludum, yeniden binene kadar. çillinin yerinde koca bir kaya olsaydı ben hep yukarda kalsaydım diye hayaller, sonre vazgeçerdim. inip çıkmaynca kıçın acımayınca ne zevki kalırdı ki? hele erhan'ın burnunu görmeyince...
büyüdük. huzur arıyoruz. dinginlik, denge..vs.
yalan. işimiz ve derdimiz hala tahteravvallide bizi zıplatacak çilli bir burun görüntüsü.
kaosa mecbur hayatta uydurduğumuz ütopya, kurduğumuz bir hayal olsun denge. hayal dedik ya; gerçekleşmesi, bir dondurmanın erimesi gibidir. zamanımızı dengeye ulaşmakla harcıyoruz. dönüm noktalaraımız ve heyecanlarımız da dengeyi bozduğumuz anlardan oluşuyor. alçalıyoruz ve yükseliyoruz. alçal, en dipteyken sıçra ; yüksel, en tepedeyken, bırak kendini. yaşamak böyle güzel. peki tek başına mümkün mü?
mümkün. elimizde tahterevallimiz olsun yeterki. bir yana aşkı koydu misal. karşısına ihaneti koymazsak, aşk yerde kalır. aşkı yükseletecek olan ihanetin varlığı ya da -hafifleterek söylersek- gerçekleşme ihtimalidir. örnekler çoğalabilir, nankörlükle vefa; hoşgörüyle anlayışsızlık, adalet ve zulüm tahtarevallimizde oturuyorlar. onların denge arayışındaki ufak dokunuşlarımız da hayatımızın seyrini belirliyor. içimizdeki sürüp giden bu oyun hiç bitmeyecek. ölüm durağına kadar.
mahcubiyetten kızaran yanağa arsızca sürülen dudak, gölgelere basmaya uğraşan adımlar, gece ve gündüzün kovalamcasında kendini siyaha satmak zorunda kalan renkler... insan olmaya çalışanlar, yalnız kalmaya uğraşanlar. bulanlar, kaybedenler. kaybedip bulmayı iş edinenler. inişler ve çıkışlar.tahterevalli, hayatın özeti.