bu hatun ilk albümünü çıkardığında, bendeniz orta ikideydim, unutmama imkan yok. çoğunuz hatırlayacaktır, böyle uzaylımsı bi imajı, tuhaf elbiseleri, küt siyah saçları vardı. "ya sen ya hiç" diye bi şarkıyla pat diye düşmüştü hayatlarımıza. ben o zamanlar ilk kez aşka düşmüş olmanın tuhaflığıyla, deli gibi sevmiştim şarkılarını. aldığım ilk albüm onunkiydi, ne yani, modern talking filan dinlemiyodu bizim büyüklerimiz o zamanlar. arabesk şarkılarla büyümüştük ve bu bile büyük bir atılım sayılırdı. o zamanlar pop diye bir şey mi var doğru dürüst, kaldı ki metali çanak çömlek filan sayıyoruz o tarihlerde hala. neyse, çok acıklı şarkıları vardı hanım kızımızın (bir zamanlar tapındığı star için "hanım kızımız" filan, bak bak, değişime bak). geceleri zar zor aldırılmış ve yalnız kaset çalan soni volkmende, sabaha kadar dinleyip ağlıyor, ertesi gün okulda aşık olduğumuz veledi göreceğiz diye heyecandan uyuyamıyoruz bile. müjdeler ver, günahkarım, ağlayayım mı, savrulmadan, ah bir dönsen... hepsini bi milyon kere geri sarıp bir daha, bir daha dinliyoruz. sonraları pil bitmesin diye kasetleri kalemle çevirmeyi filan keşfetmemiz, uzun sürmüyor. ama çok dinlenmekten eskittiğimiz kasetler bile biliyor ki; sevmiyor bizi hala o şımarık züppe işte, sevmiyor.
tek dert ortağım olan bu kızı öyle çok sevmişim ki; "bendeniz defteri" yapmışım bi tane lan. böyle her sayfasında bi resmi olan, resmin yanında şarkı sözleri yazan birşey. sanki yakın bi arkadaşımmış filan gibi geliyor. hele de adı "güven" olan züppe sevgiliyi sanki biliyormuş, tanıyormuş da bizim için yazmış gibi düşündüğümüz "güvendiğim dağlara kar yağdı" şarkısından sonra, sevgimiz-bağımız daha bi perçinleniyor.
güzel işler yapmış sonraları da bir kaç tane. her dinlendiğinde o çocukluk yıllarına döndürüp hüzünlendirecek, bambaşka hisler yaşatacak pek çok şarkıya imza atmış. herşey bir yana, ömrünün sonuna kadar onu gören her tanıdığa, beni hatırlatacak kadar bir olmuş bir zamanlar adımla.
e biz de büyümüşüz haliyle, bambaşka biri olmuşuz. bambaşka şarkılar - sanatçılar - gruplar çıkmış, onları sevmiş, denizi nerdeyse unutmuşuz. lise yıllarında daha, oha lan bi gören olursa ne dalga geçer var ya deyip o "bendeniz defteri"ni tıkmışız sobaya, e tabi hüzünlenmişiz yine de bi parça.
bendeniz de değişmiş, abuk subuk şeyler yapmaya başlamış, almış başını gitmiş.
güven kimbilir şimdi nerde, kimleymiş.
tek dert ortağım olan bu kızı öyle çok sevmişim ki; "bendeniz defteri" yapmışım bi tane lan. böyle her sayfasında bi resmi olan, resmin yanında şarkı sözleri yazan birşey. sanki yakın bi arkadaşımmış filan gibi geliyor. hele de adı "güven" olan züppe sevgiliyi sanki biliyormuş, tanıyormuş da bizim için yazmış gibi düşündüğümüz "güvendiğim dağlara kar yağdı" şarkısından sonra, sevgimiz-bağımız daha bi perçinleniyor.
güzel işler yapmış sonraları da bir kaç tane. her dinlendiğinde o çocukluk yıllarına döndürüp hüzünlendirecek, bambaşka hisler yaşatacak pek çok şarkıya imza atmış. herşey bir yana, ömrünün sonuna kadar onu gören her tanıdığa, beni hatırlatacak kadar bir olmuş bir zamanlar adımla.
e biz de büyümüşüz haliyle, bambaşka biri olmuşuz. bambaşka şarkılar - sanatçılar - gruplar çıkmış, onları sevmiş, denizi nerdeyse unutmuşuz. lise yıllarında daha, oha lan bi gören olursa ne dalga geçer var ya deyip o "bendeniz defteri"ni tıkmışız sobaya, e tabi hüzünlenmişiz yine de bi parça.
bendeniz de değişmiş, abuk subuk şeyler yapmaya başlamış, almış başını gitmiş.
güven kimbilir şimdi nerde, kimleymiş.