-adı neydi?
sanki sorumla onu geçmişe gömmek istiyorum. o yok artık. adı neydi olmayanın? 'zeynep' diyor, isminden çok daha fazlası olduğunu anlatan bir ses tonuyla. camdan dışarı, dışarıda akan kalabalığa içimde akan şeyi dökmek istiyorum. ama gariptir sadece gülüyorum. tüm yüz kaslarım ne yapacaklarını şaşırmış şekilde kasılıyor ve hepsi kasılınca yüzüm gülmüş oluyor. sözlerin kiyafetsiz kaldığı bir anı kabul etmiyorum. sen karşımdayken bu olamaz.
-hiç ihtimal yok mu?
böyle anlarda söylenebilecek en anlamsız cümle söylenir. kelimeler çaresiz değil. onların herşeye gücü yetiyor. mesela şimdi beni denize döktü. ben çaresizim. patetes kızartmalarının göz alıcı sarılığına takılıyor gözüm. sonra kahverengi masaya. renkleri yeni öğrendiğim bir çocukluk sahnesine akıyor zihnim. nesi var? simsiyah gözleri , simsiyah saçları var.
-siyah saç olmaz ki , boyadır o.
karşımda gülüyor yine. gül istediğin kadar. senden utanmıyorum. en saçma soruları sorsam da, en adi kıskançlıkları yapsam da utanmıyorum. senden zeynebin aldığı şeyi istemiyorum çünkü. sadece söylediğime inan.
-bana bakarken onu gördüğünü biliyorum.
+senin de saçların siyah. ve şu kolyen gözümü alıyor. ne diye hep boynunda?
-sebebi yok.
+o da benim kolyem. hatıra de, eski de, boynunu acıtacak de. ne dersen de.
kelimelerin kifayetsiz kaldığı bir an olamaz. sadece ben, mücadale etmek istemiyorum. susuyorum.
*****
zeynep, eskisini giymeye razı olmadığım kişidir. birine rağmen sevebilir insan. birine rağmen sevilebilir.çünkü sonsuza kadar taşınacak olan ancak bir kolyedir. kalplerse yüklerini hafifletmeyi sever. ve konuklar değişir.
zeynep, karşısında cesaretimi toplayamadığım kişidir. vazgeçmeyi denediğim, vaçgeçmeyi başardığım isteğimdir. doğumgünü pastasında mumdur.
vazgeçtikçe büyüyorum.
sanki sorumla onu geçmişe gömmek istiyorum. o yok artık. adı neydi olmayanın? 'zeynep' diyor, isminden çok daha fazlası olduğunu anlatan bir ses tonuyla. camdan dışarı, dışarıda akan kalabalığa içimde akan şeyi dökmek istiyorum. ama gariptir sadece gülüyorum. tüm yüz kaslarım ne yapacaklarını şaşırmış şekilde kasılıyor ve hepsi kasılınca yüzüm gülmüş oluyor. sözlerin kiyafetsiz kaldığı bir anı kabul etmiyorum. sen karşımdayken bu olamaz.
-hiç ihtimal yok mu?
böyle anlarda söylenebilecek en anlamsız cümle söylenir. kelimeler çaresiz değil. onların herşeye gücü yetiyor. mesela şimdi beni denize döktü. ben çaresizim. patetes kızartmalarının göz alıcı sarılığına takılıyor gözüm. sonra kahverengi masaya. renkleri yeni öğrendiğim bir çocukluk sahnesine akıyor zihnim. nesi var? simsiyah gözleri , simsiyah saçları var.
-siyah saç olmaz ki , boyadır o.
karşımda gülüyor yine. gül istediğin kadar. senden utanmıyorum. en saçma soruları sorsam da, en adi kıskançlıkları yapsam da utanmıyorum. senden zeynebin aldığı şeyi istemiyorum çünkü. sadece söylediğime inan.
-bana bakarken onu gördüğünü biliyorum.
+senin de saçların siyah. ve şu kolyen gözümü alıyor. ne diye hep boynunda?
-sebebi yok.
+o da benim kolyem. hatıra de, eski de, boynunu acıtacak de. ne dersen de.
kelimelerin kifayetsiz kaldığı bir an olamaz. sadece ben, mücadale etmek istemiyorum. susuyorum.
*****
zeynep, eskisini giymeye razı olmadığım kişidir. birine rağmen sevebilir insan. birine rağmen sevilebilir.çünkü sonsuza kadar taşınacak olan ancak bir kolyedir. kalplerse yüklerini hafifletmeyi sever. ve konuklar değişir.
zeynep, karşısında cesaretimi toplayamadığım kişidir. vazgeçmeyi denediğim, vaçgeçmeyi başardığım isteğimdir. doğumgünü pastasında mumdur.
vazgeçtikçe büyüyorum.