nihavend makam ve curcuna usã»ldeki bu şarkının iç titreten bir öyküsü vardır.

herkes sanır ki bu şarkı, bir yaz aşkına ithafen yazılmıştır. değil efendim, öyle değil kazın ayağı...

osman nihat (akın) ve ahmed refik (altınay) her yaz kendilerini ada'ya atarak istanbul'a yakın fakat aynı zamanda çok uzak olmanın hazzına erişebilecekleri tek yerde, ada'da keyifli zamanlar geçirmektedir. artık yazları ada'da geçirmek bir alışkanlık halini almıştır bu iki dost için. tavla oynamayı, düşeşler, seba i dü'ler eşliğinde birbirlerine takılmayı da çok sevmektedirler.

günlerden bir gün, osman nihat tekrar adadadır. fakat tarihçi dostu ahmed refik adada değil, kabrindedir, vefat etmiştir. bunun üzerine ünlü türk bestecisi osman nihat akın kendine yakışır bir son hediye; dostluklarını dilden dile taşıyacak bir nadide eser ortaya çıkarır:

"yine bu yıl ada sensiz içime hiç sinmedi
dil'de yalnız dolaştım hep, gözyaşlarım dinmedi
ben de şaştım nasıl oldu, yüreğime inmedi
dil'de yalnız dolaştım hep, gözyaşlarım dinmedi..."