Laneth

ekmeğimi yiyorum ben bu işten. "yaz" diyorlar yazıyorum, ay sonunda maaşı gösterip "al" diyorlar alıyorum. tabi ki ben de hangi kelimeyi koysam daha şık durur diye düşünüyorum ama beynimin bir tarafında toplananlar parmaklarımın ucunda akıp gidiyor. bir türlü beceremiyorum kıvırmayı, aklıma ne geliyorsa döküyorum satırlara. takdir edilmesi gerekenleri takdir ediyorum, yerilmesi gerekenleri yeriyorum, eleştirilmesine inandıklarımı itin dübürüne sokabildiğim kadarıyla iteliyorum. bu hızla devam edersem günün birinde başıma bir şeyler gelecek, biliyorum. ama dedim ya kıvıramıyorum. belki biraz daha esnek cümleler kurabilsem sevilen bir insan da olabilirim fakat olmuyor, yapamıyorum...
yazmak garip bir şey benim için. sevenlerim yazdığım için seviyor, sevmeyenlerim de yazdığım için nefret ediyor. dedim ya karnımı bile yazdığım için doyuruyorum. hayatımın bir köşesinde yer alıyor bu sevda ama neresinde bilmiyorum.