şimdi deniz kıyısında bir çocuk.. hüznün bulutlarını taşımışlar yağmur olup yağsın diye.. bir çocuk gökyüzünde raks ederken melekler, ağlıyor.. bir çocuk.. yaşamak isterken izin vermiyorlar hiçbir zaman büyümesine.. şimdi deniz kıyısında bir çocuk.. kayboluyor dalgaların içerisinde..

bundan sonrası mayıs.a kalsın der bu mayıs..

"şimdi deniz kıyısında bir çocuk, tuz kokulu, büyür çığlık çığlık ve dalga dalga, akşamla siner hüzün denizden öğrendiği hayatını, rüzgar alır götürür gelinlik kızlar gibi ışıklı limanlara... şimdi deniz kıyısında çocuğum bir geminin büyülü bir kutsallıkla geçişinde boğazdan, martıların kanatlarında, hiç sönmeyen gözlerinde balıkçıların. şimdi deniz kıyısında bir çocuk, deli diyorlar, ne rüzgar üşütür onu, ne ürkütür yıldızlar. şimdi deniz kıyısında, kıyısında, başucunda hayatının bir çocuk. şimdi deniz kıyısında geçiyor günler, deniz siliyor her şeyi, bu kıyıda hayat kalıyor, ve sular çürümeden. şimdi deniz kıyısında uzanmışım kumlara başımda bir bulut, ay görümlük, tadımlık, duyumluk koca evren, insan ne kadar küçük.... şimdi tüm kıyılarında hayatının tuz kokulu çocuklar, karışıp denizin çığlıklarına soluk soluğa, ömrümüzün kanseri geçiyor günler.."

(bkz: mayıs müzik topluluğu)