uzun süredir bakmadığın resimlere bakmak; şiddet içeren bir fantezi. kişinin kendiyle derdi varsa, hayatla derdi varsa bir adamın, imtina etmesi gereken bir aksiyon. gençliğini hatırlamak. hele de o zaman olduğu adamla şimdiki arasında geri dönülmez, kapatılmaz bir boşluk varsa...
üniversite yıllarındaki resimlerime baktım az evvel. artık teknolojik insanlar olduğumuz için bilgisayar üzerinden oldu tabii bu eylem. gel gör ki resimleri elinle tutmasan da elinden kayıp gidenleri görmen için yeterli oluyormuş. zayıfmışım, saçım varmış, gözlerim daha büyükmüş. fiziğim değişmiş değişmesine de, yaşlılık dediğin şey galiba bu değil. küçülen gözlerimdeki ışığın azalması hüzünlendirdi beni. ışık hayattır ne de olsa, hayatın azalması demek yaşlılık sanki, hayat enerjisinin, yaşama sevincinin azalması. o zaman geleceğe, insanlara, hayata umutla bakan çocuğun ölmesi demek yaşlılık.
resimlerin çekildiği günleri hatırlıyorum, mutluydum. insanları seviyordum. arkadaşlarımla eğleniyordum. istediğim zaman istediğim şeyi yapabiliyordum. özgürdüm sanırım. en azından şimdiye göre daha özgürdüm. kabul etmediğin, beyninin her zerresiyle karşı çıktığın kurallar bütününe boyun eğmek, ölmek demek bir yerde. ölünce de yaşlanıyor insan ister istemez. genç kalamıyor, "böyle hareketlere gerenk yok" cümlesindeki gibi bir fazlalık oluyor "genç kalmak"taki 'n' harfi. memleketten de yıldızlardan da daha uzak oluyor gençliğim resimlere baktıkça. favorilerimde gördüğüm üç tel beyazla başlamıştı bu gecikme hali. şimdi sakallarıma sirayet eden beyazlık hepten sorgulatıyor kendimi...neydim, ne olmak istiyordum, ne oldum? insan bu soruları kendisine sorunca, sormaktan korkmasa da cevap vermeye korkuyorsa, verdiği cevap hoşuna gitmiyorsa başlıyor yaşlılık...olmak istediğim şey mi çok ulaşılmazdı, ben mi çok tembel çıktım bilmiyorum...hayat öğretmenimiz olsaydı "iyi bir çocuk, hayatı biraz zayıf ama çalışırsa yapar" deseydi ben de bilseydim en azından çalışsam yapar mıydım diye...resimlere baktıkça gençliğimi düşünüp "geçen yıllara yazık etmişsin gönül sen" diye inlemezdim belki. gerçi hala düşmedim, demek ki buraya kadar her şey yolunda...
uzun süredir bakmadığın resimlere bakmak; şiddet içeren bir fantezi. insan yaşlandığını hissediyor.
üniversite yıllarındaki resimlerime baktım az evvel. artık teknolojik insanlar olduğumuz için bilgisayar üzerinden oldu tabii bu eylem. gel gör ki resimleri elinle tutmasan da elinden kayıp gidenleri görmen için yeterli oluyormuş. zayıfmışım, saçım varmış, gözlerim daha büyükmüş. fiziğim değişmiş değişmesine de, yaşlılık dediğin şey galiba bu değil. küçülen gözlerimdeki ışığın azalması hüzünlendirdi beni. ışık hayattır ne de olsa, hayatın azalması demek yaşlılık sanki, hayat enerjisinin, yaşama sevincinin azalması. o zaman geleceğe, insanlara, hayata umutla bakan çocuğun ölmesi demek yaşlılık.
resimlerin çekildiği günleri hatırlıyorum, mutluydum. insanları seviyordum. arkadaşlarımla eğleniyordum. istediğim zaman istediğim şeyi yapabiliyordum. özgürdüm sanırım. en azından şimdiye göre daha özgürdüm. kabul etmediğin, beyninin her zerresiyle karşı çıktığın kurallar bütününe boyun eğmek, ölmek demek bir yerde. ölünce de yaşlanıyor insan ister istemez. genç kalamıyor, "böyle hareketlere gerenk yok" cümlesindeki gibi bir fazlalık oluyor "genç kalmak"taki 'n' harfi. memleketten de yıldızlardan da daha uzak oluyor gençliğim resimlere baktıkça. favorilerimde gördüğüm üç tel beyazla başlamıştı bu gecikme hali. şimdi sakallarıma sirayet eden beyazlık hepten sorgulatıyor kendimi...neydim, ne olmak istiyordum, ne oldum? insan bu soruları kendisine sorunca, sormaktan korkmasa da cevap vermeye korkuyorsa, verdiği cevap hoşuna gitmiyorsa başlıyor yaşlılık...olmak istediğim şey mi çok ulaşılmazdı, ben mi çok tembel çıktım bilmiyorum...hayat öğretmenimiz olsaydı "iyi bir çocuk, hayatı biraz zayıf ama çalışırsa yapar" deseydi ben de bilseydim en azından çalışsam yapar mıydım diye...resimlere baktıkça gençliğimi düşünüp "geçen yıllara yazık etmişsin gönül sen" diye inlemezdim belki. gerçi hala düşmedim, demek ki buraya kadar her şey yolunda...
uzun süredir bakmadığın resimlere bakmak; şiddet içeren bir fantezi. insan yaşlandığını hissediyor.