sabret!!..sabrin sonu cennet!...

silkelesem atsam acılarımı üstümden bırakır mı beni geçmişim?...
sesi kesilir mi vicdanımın?..

hangi göz denizler kadar ağlayabilir?..
hangi göz ağlamaktan yosun tutar?..

suskunluğumu müsvette kağıtlar gibi buruşturdum,umutla buluşturdum,huzura kavuşturdum...
erteledim huzuru raflara kaldırdım..

bilmezdim,umudun sonunda huzur olduğunu!..oysa umutlar;bulutlar gibidir "gelir ve geçer"...
umudun sonunda huzur gizlidir!..ertelemeyin huzuru raflarda tozlanmasın!...

geç kaldım yolların yolcusu olmaya,çekmecelere kaldırdım bir yerlere sakladım gerçekleri!...

umutsuzluğa düştüm,yalnızlığa sürükledim kendimi,sıkıntılarımı büyük gördüm,büyük olanı unuttum!...
şimdi dua anlamında kalkar mı semaya uzanan ellerim?...

bilirim sıkıntının yüreğe nasıl kilit kilit vurduğunu....
acının dört duvar içinde çarpıp çarpıp geri gelmesi gibi rabb'inde yalnız bırakmadı seni!..

tükenme,tüketme,tükettirme!..
sabret!!..sabrin sonu cennet!...