Laneth

yılmaz odabaşı.nın "sevginin herkesten şikayeti var" adlı kitabında okumuştum bu sözü;
-büyümek yeryüzünün ve hayatın bütün kötülüklerine karşı cömertçe kahkaha savurmayı daha iyi becerebilmektir" diye tarif etmişti... hangimizin ya da kaçımızın yüzünde güç kaldı ki koca bir kahkaha savurmaya bu ortasına sıçtığımın hayatına.. değil kahkaha atmak tebessüm edecek takatim yok desem yeridir.. zaten kendisinin de beni güldürmek gibi bir çabası olduğunu da sanmıyorum.. lafın uzundan az kısası bu yaşamak işi her geçen gün daha da uzamaya başladı..
yılmaz erdoğan ile kapatalım bu konuyu;

büyüdükçe,
sentetik zamanlara
kangren ayaklar bastım,
izi kaldı
ömrümün...

kara çaldılar yüzüme
bütün kara parçalarında
elbette
"afrika dahil"
parça başı çalışan
kiralık katildi zaman.

gülüşüm sivas yangını,
ağlarsam kızma...
ölmek bile
yakışıyor bazı adama..