zaten yazamıyorum, kafamda konular ve başlıklar cirit atıyor, zaten ciddiyetimin tozu bile kalmamış üstümde ve haliyle bir ifadesizlik durumu ki böyle zamanlarda anca dilim konuşur, saat bilmem kaç, uykunun sevgili kollarına sarılmak için kalktım kalkacağım, amaçsızca tıklanan bir buton, çok fazla şey beklemeyen bir liste, listenin en üstünde bir isim, ve o isimle ilgili bir hikaye isteyen bir başka isim daha. haha. sonra sevince sevdi oluyor.
berenice, bir isim. bir şarkıda geçiyor. bir hikayede yaşıyor. bunlar birbirinin içindedirler zaten bilirsiniz, dilerseniz şarkıyı da dinler, hikayeyi de okursunuz. ama siz berenice'i benden sorarsanız, size gerçek olup gerçekçi olmayan bir şeyler anlatırım, bir şey de anlamazsınız.
***
berenice benim çocukluğumun son yılları. yetişkinliğimin ilk yılları. deliliğimin tüm yılları, berenice. şaşkınlıklarımın en büyüğü. ilk yanılışım. bana benzeyen bir şeye sırtımı ilk dönüşüm. ilk gülüşüm, çok güldüm kesin ağlayacağım demeden. ilk anlatışım, neyi tuttum neyi bıraktım diye hiç düşünmeden. ilk atlayışım, ayaklarım dibe değmeden hala ve ilk kalışım, o kadar önceden bu kadar sonraya.
berenice, yaşadığım şehirlerin her biri. kaçtığım dünyaların her yeri. otogar geceleri ve o gecelerin mola saatleri. bayramlar ve o bayramların el öpenleri. işimle evimin arasındaki mesafenin her bir adımı. bitmeyen sabah uykuları ve uykusuz gece yarıları. yaz sıcakları ve alerjik gece kaşıntıları. sabahın ilk ışıklarına kadar gülme krizleri. çok şey yapması gerekenin bir şeyi bile becerememesi, berenice, zamanın az olması ve sanki hiçbir şeye yetmemesi. gelen sayısının giden sayısına eşit ve bunun her şeyden daha eğlenceli olması. iki çift ayak ve fotoğrafta yabancı bir yüz görüntüsü. havasız duman sahası ve zamansız bir ölüm korkusu.
ıslak saç kokusu, berenice, huzurlu bir yaz uykusu...
görmediklerimi gösteren, bilmediklerimi öğreten, unuttuklarımı aklında tutan, beni sorumsuzca seven, acımasızca tutan, öldüresiye anlayan bir şey berenice...
berenice, benim kızım. içimde yaratılmadı ama bütün hayatını orada yaşıyor.
berenice, bir isim. bir şarkıda geçiyor. bir hikayede yaşıyor. bunlar birbirinin içindedirler zaten bilirsiniz, dilerseniz şarkıyı da dinler, hikayeyi de okursunuz. ama siz berenice'i benden sorarsanız, size gerçek olup gerçekçi olmayan bir şeyler anlatırım, bir şey de anlamazsınız.
***
berenice benim çocukluğumun son yılları. yetişkinliğimin ilk yılları. deliliğimin tüm yılları, berenice. şaşkınlıklarımın en büyüğü. ilk yanılışım. bana benzeyen bir şeye sırtımı ilk dönüşüm. ilk gülüşüm, çok güldüm kesin ağlayacağım demeden. ilk anlatışım, neyi tuttum neyi bıraktım diye hiç düşünmeden. ilk atlayışım, ayaklarım dibe değmeden hala ve ilk kalışım, o kadar önceden bu kadar sonraya.
berenice, yaşadığım şehirlerin her biri. kaçtığım dünyaların her yeri. otogar geceleri ve o gecelerin mola saatleri. bayramlar ve o bayramların el öpenleri. işimle evimin arasındaki mesafenin her bir adımı. bitmeyen sabah uykuları ve uykusuz gece yarıları. yaz sıcakları ve alerjik gece kaşıntıları. sabahın ilk ışıklarına kadar gülme krizleri. çok şey yapması gerekenin bir şeyi bile becerememesi, berenice, zamanın az olması ve sanki hiçbir şeye yetmemesi. gelen sayısının giden sayısına eşit ve bunun her şeyden daha eğlenceli olması. iki çift ayak ve fotoğrafta yabancı bir yüz görüntüsü. havasız duman sahası ve zamansız bir ölüm korkusu.
ıslak saç kokusu, berenice, huzurlu bir yaz uykusu...
görmediklerimi gösteren, bilmediklerimi öğreten, unuttuklarımı aklında tutan, beni sorumsuzca seven, acımasızca tutan, öldüresiye anlayan bir şey berenice...
berenice, benim kızım. içimde yaratılmadı ama bütün hayatını orada yaşıyor.