alışkanlık getirisi midir götürüsü müdür kestirilemez bir durum.

askere uğurlanan en yakın dost olur bu ayrılınan, sevgili olur; ölen ebeveyn olur fark yaratmaz. giden her daim bir boşluk bırakır ardında, boş değilse şayet. ve geride kalan, birlikte geçirilen zamanların getirdiği alışkanlıklar neticesinde istediğinde o insana ulaşabileceğini sanıp her defasında yanılmanın hüznüne gark olur. boşluğa düşüldüğünde başa gelecek en olumlu şey bir dala tutunmaktır belki, fakat, tutunulacak dalın, tepesinden düşülen ağacın kalitesinde olmaması, bir daha hiçbir dala tutunulmayacağına dair yemin etmeye bile götüebilir insanı. sakıncalıdır velhasıl kelam...

sonuçta, zaman her şeyin ilacıdır sözüne sarılınacak, unutmak için her yol denenecektir.
ayrılınan, kolda uzun süre kalan saat gibidir. artık takılmadığında, gözün istemdışı kaydığı kol saati gibi.